Χάντρες και καθρεφτάκια
Χθες το πρωί είχα πάει βόλτα στην Λίμνη του Μαραθώνα. Το μόνο που μου έμεινε από την βόλτα είναι μια ψύξη στην δεξιά πλευρά από την συνήθειά μου να καπνίζω στο αυτοκίνητο.
Ώρες – ώρες σκέφτομαι μήπως δεν με πάει το cruising τελικά; Από την άλλη με τόσους οδηγούς του Σαββατοκύριακου δεν είναι να ξανοίγεσαι…
Α! Πέρασα και πρώτη φορά από το φράγμα και μου λύθηκε η απορία που βγάζει ο δρόμος. Συνήθως έφτανα μέχρι το φράγμα και επέστρεφα στο Καλέτζι… Αρζεντίνα rulezzzzzzzzzzzz!!!!!!!
Το βράδυ είχε Hard Rock Cafe το πρόγραμμα.
Αυτό το μαγαζί είναι μεγάλο ανέκδοτο. Έτσι όπως το πήραν πολλοί. Δεν λέω για το service. Το service μια χαρά είναι. Για τον διάκοσμο λέω…
Όταν είχε ανοίξει πήγαινε το κάθε πικραμένο fashion victim, να ζήσει την ροκιά του. Ξέροντας την αγάπη μου για τις κιθάρες, είχα ανάλυση κάθε Δευτέρα… Να πας, να πάθεις πλάκα!!!! Φοβερές κιθάρες… έχει απ’ όλους… Keith Richards… Clapton… Hendrix… Κοίταγα με μισό μάτι… Τι λέτε ρε ταγάρια, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα… Ξέρετε πόσο κάνει μια κιθάρα του Clapton; Δεν υπάρχει κάποια που να έχει πουληθεί κάτω από 300.000 δολάρια. 300.000 δεν κάνει καλά – καλά όλο το μαγαζί. Να υπάρχει μία στο Hard Rock στο L.A. Έχει μια λογική… στην Αθήνα όμως πολύ χλωμό το κόβω… Είναι στην μέση συμβόλαια και πνευματικά διακαιώματα…
Με τα πολλά κάποια στιγμή πήγα κι εγώ. Κοιτάγα στους τοίχους να δω. Κοιτάω την πρώτη. Squier… Η δεύτερη Squier… Η τρίτη Squier… Δεν μπορεί λέω κάπου θα υπάρχει μια αυθεντική Fender Strat… Έχω πάει τρεις φορές στο μαγαζί ακόμα να δω fender Strat. Όλες Squier…
Άρχισα να νοιώθω μαλάκας. Αν είναι τόσο της μόδας οι Squier, γιατί να δώσω τόσα λεφτά να πάρω Fender;
Οι Squier για όσους δεν ξέρουν είναι οι κορεάτικες Fender…Βουαλά η τιμή … Ορίστε και η τιμή μίας αυθεντικής Fender Strat… Αναλογικά αν το πάρεις, είναι αδύνατον να δώσει ένας επιχειρηματίας τόσα χρήματα για τον διάκοσμο. Όχι ότι η Squier δεν έχει signature artists… και ότι οι κιθάρες δεν είναι αυθεντικές. Είναι. Αλλά όχι στο επίπεδο που πιστεύει η μάζα. Καμία σχέση με αυτό το πράγμα. Να δεις σ’ ένα μαγαζί δέκα απ’ αυτές, αν πεις γουάου!!!!!! Τώρα οι Squier…
Αλλά είπαμε fashion victims… τι είπε η ράδιο και το περιοδικό… έτσι είναι. Πρέπει ν’ ακολουθούμε τις τάσεις της εποχής για ν’ ανήκωμεν κάπου. Αν υποστηρίξεις ότι δεν τρως την παραμύθα έτσι εύκολα σου κολλάνε την ταμπέλα του γραφικού ή του τρελλού ή οτιδήποτε σχετικό…
PS: Όπως είδατε δεν έγραψα τίποτα για τους βιομήχανους που σε 60 ευρώ λογαριασμό άφησαν 20 ευρώ μπερμπουάρ… και μετά μιλάνε για φτώχια και για πείνα στην Αφρική… χοχοχοχοχοχοχοχο!!!!!!!!!!!
Τι είναι αυτό κουτί;
Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι οι κλέφτες και τα λοιπά και τα ρέστα. Γυρίζω από την δουλειά στις 10.30 το βράδυ. Ήξερα ότι έρχεται η κιθάρα. Το είχα τσεκάρει με την UPS…
Μπαίνω το βράδυ στο σπίτι και βλέπω την τεράστια κούτα. Έλα όμως που δεν μπορώ να χαρώ το απόκτημά μου, καθότι έχει χαλάσει το καζανάκι στην τουαλέτα…
Παρένεθεσις: Ναι, ξέρω από επισκευές στο σπίτι… χρεώνω με ανταλλαγή ειδών για τους ενδιαφερόμενους/ες. Ανταλλάσω πχ, επισκευή στην βρύση που στάζει, με σιδέρωμα, σκούπισμα… τέτοια πράγματα, δεν πιστεύω να πήγε στο πονηρό κανενός/καμίας, το μυαλό… Κλείνει η παρένθεση.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά έχει φτάσει δώδεκα η ώρα, άντε τώρα να ξεπακετάρεις και να κουρδίσεις [χορδίζω είναι η επίσημη ορολογία πάντως να ξέρετε]. Είναι και η κοινή ησυχία που πρέπει να σεβόμεθα ως νομοταγείς πολίτες…
Στο σπίτι βέβαια εδώ και δέκα μέρες, κατοικοεδρεύει η super-μαμά. Βλέπει τον τύπο με την τεράστια κουτάρα και κάτι παθαίνει… Έχει φαγωθεί να μάθει τι είναι αυτή η κούτα! Βλέπει εμένα να μην πολυκαίγομαι να την ανοίξω βραδυάτικα αλλά δεν λέει τίποτα γιατί ξέρει ότι θα γίνει πόλεμος.
Βέβαια αντί για μια τρελλή επιθυμία ν’ ανοίξω το κουτί, μου κόλλησε στο μυαλό να βγω και να πιω τον άμπακο. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο, χωρίς να έχω καμιά ένταση.
Βέβαια πέρα από τα θέλω, υπάρχουν και τα πρέπει. Έπρεπε το δέμα ν’ ανοιχτεί και να τσεκαριστεί ότι όλα είναι εντάξει…
Ξυπνάω πιο νωρίς σήμερα, φτιάχνω καφέ, πράγμα σπάνιο γιατί συνήθως φεύγω τρέχοντας για την δουλειά. Τσουπ, εμφανίζεται και η super-μαμά… επιτέλους θα μάθαινε τι έχει το τεράστιο κουτί.
Η πλάκα είναι ότι η συσκευασία ήταν η κιθάρα με την θήκη στο κουτί της και όλο αυτό σε ένα ακόμα κουτί. Με λίγα λόγια το δωμάτιο γέμισε κουτιά!!!
Η super-μαμά δεν μπορεί να κρατηθεί
– Συλλογή κάνουμε παιδί μου;
– Δεν μου λες μάνα πόσες κιθάρες είχα;
– Τρεις
– Τώρα πόσες έχω;
– τρεις
– Πες μου με γεια μάνα
– Με γεια…
λέει γελώντας πονηρά γιατί θέλει να γκρινιάξει αλλά είναι και το θέμα της γρουσουζιάς στην μέση… καθότι έχουμε τσακωθεί δεκάδες φορές για το θέμα ότι η γκρίνια φέρνει γρουσουζιά.
Μια κωλοφαρδία είναι ό,τι το χρώμα είναι το καλό sunburst κι όχι το κοκκινωπό που είχα βάλει σε προηγούμενο post. Η θήκη έχει κάποιο θέμα γιατί είναι vintage style… δηλαδή σουέντ ύφασμα με δέρμα στις άκρες και σε κανά χρόνο θα έχει γίνει χάλια από την σκόνη και τον καπνό του τσιγάρου… από την άλλη θα μου πεις βγαίνει και η ροκιά έτσι…
Το πρώτο από τα δύο project του 2007, στεύθηκε με απόλυτη επιτυχία και σε χρόνο dt. Καλό αυτό.
Άλλο θέμα τώρα.
Από τον Παλπ κόλλησα αυτό με τους counters στα blog. Όχι για την επισκεψιμότητα αλλά για τα keyword που δίνουν στο google και βρίσκουν το blog.
Να πω την αλήθεια αν εξαιρέσουμε το keyword «blues γάμου», τ’ άλλα κάτι μπούρδες είναι. Κανένα ενδιαφέρον σαν του Παλπ… Τόσο ξενερουά που έπαψα να το κοιτάω. Πιο ξενερουά και από το blog μου για να καταλάβεται…
Χθες όμως στο γραφείο και μέχρι να έρθουν οι εγκρίσεις να πάμε κι εμείς σπίτι μας σαν άνθρωποι, για να περάσει η ώρα κοίταξα τον counter….
Τι να πεις στον άνθρωπο που έδωσε αυτό το search!!!!!!!?????????
Ήθελα να ήξερα ποιος είναι, γιατί σίγουρα είναι γνωστός…
Γκαρντάση δεν είναι στο blog μου ο πιντιούκ ρε…
άσε μύνημα και θα τον ενημερώσουμε το συντομότερο δυνατόν…
Αλλοιώς πάρτον στο κινητό…
μετά τις δώδεκα…
Επαναστάτες…
Μετά την επίθεση στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, πέρα από κάθε λογής σενάρια, τα Μέσα έκαναν και την συνήθη ανάλυση στα όπλα. Μάθαμε τα πάντα για ρουκέτες, εμπόριο όπλων και τις διαδρομές των όπλων στα Βαλκάνια.
Εντύπωση μου έκανε κάτι που πέρασε στα ψιλά.
Μετά τις λεηλασίες στις αποθήκες του Αλβανικού Στρατού, εκτός από ρουκέτες, μπορεί να βρει ο κάθε ενδιαφερόμενος και snipper riflle. Τα όπλα των ελεύθερων σκοπευτών.
Κυκλοφορεί στο παράνομο εμπόριο όπλων ο ρωσικής κατασκευής «Δράκος» όπως τον λένε στην αργκό ή Dragunov όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Εμείς μάθαμε γι’ αυτό το όπλο τώρα τελευταία με τον πόλεμο του Ιρακ και τον πολύ διάσημο μέσω youtube Juba…
Οι Ρώσσοι έχουν μακρά παράδοση στους ελεύθερους σκοπευτές [με εξέχοντα μέλη της πρώην κοινοπολιτείας τους Τσετσένους] και μάλιστα έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ελεύθεροι σκοπευτές σκοτώνουν άνθρωπο από τα 600 μέτρα [τουλάχιστον]… δεν είναι αστείο πράγμα…
Το θέμα είναι αν φτάσει ένα τέτοιο όπλο στα χέρια κάποιου σχιζοφρενή αντιεξουσιαστή που πιστεύει ότι θα φτιάξει τον κόσμο σκοτώνοντας αδιακρίτως δεξιά και αριστερά. Δεν θέλει και πολύ να μετατραπούμε σε Βαγδάτη… Θα την στήνει ο βλαμμένος της ένοπλης πάλης και του αντάρτικου των πόλεων σε μια ταράτσα και όποιον πάρει ο χάρος.
Το ακόμα πιο φρικιαστικό είναι, όπως δηλώνουν οι Αρχές, ότι πλέον αυτές οι ομάδες δεν αποσκοπούν στην συμπάθεια της κοινής γνώμης όπως γινόταν επί 17Ν αλλά στην αδιαφορία.
Δηλαδή κάποιος βάζει βόμβες – πετάει ρουκέτες – εκτελεί εν ψυχρώ στην Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει λόγος και χωρίς να αποσαφηνίζει τους σκοπούς του κι εμείς πρέπει να το περνάμε στο ντούκου…
Μήπως να κάνουμε κι έναν έρανο για αγορά ρουκετών νέου τύπου;
Είμαστε σοβαροί;
[Θα μου πείτε πότε ήμασταν για να γίνουμε τώρα…]
Θα πει κάποιος ότι αυτές τις ιδέες έχει και ο Βύρωνας. Δεν θα το έλεγα…
Και ο Βύρωνας το ίδιο με τους αντιεξουσιαστές ζητάει. Αδιαφορία. Το είπε ξεκάθαρα στην Βουλή, επιτιθέμενος στον Συνασπισμό και το Πασόκ.
Από την μία θα είναι οι μεν με τις ρουκέτες και τις βόμβες και από την άλλη οι δε, με τις κάμερες και τα γκλομπ! Και οι υπόλοιποι θα είμαστε στην μέση υπό καθεστώς ομηρίας…
Εδώ κολλάει η φράση του Παπαγιαννόπουλου…
ΟΞΩ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!
Χαρικλάκια σχέδιο Βηταπενηνταδύο
Μπλογκοϊστόρημα, επεισόδιο α…
Χαζολόγαγα κάποια στιγμή στο net, [δεν θυμάμαι ακριβώς τι έψαχνα] κι έπεσα πάνω στο forum του Woody Mann και του Bob Brozman. Τό ξέρω ότι ψάχνω όλο μαλακίες… κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσω εκεί που είναι το επίπεδό μου. Στα τσοντοσάιτ. Στο θέμα μας τώρα.
Τι είναι Woody Mann και Bob Brozman; Ο ένας είναι ο καλύτερος slide κιθαρίστας και ο άλλος στους πέντε καλύτερους ακουστικούς. Για blues μιλάμε και για Χαρικλάκια… να μην ξεχνιώμαστε…
Αυτοί έχουν γράψει και βιβλία μουσικά. Τα κανονικά μουσικά…. αυτά με τις νότες και τις παρτιτούρες… καλά το καταλάβατε τα έχω όλα. Κι έχουν φτιάξει ένα forum όπου δίνουν συμβουλές.
Μπαίνει ένας Χριστιανός [αυτό δεν το ξέρω, το υποθέτω] και ανοίγει ένα topic, να ρωτήσει ποια τραγούδια ακουστικού blues μπορεί να παίξει με πένα γιατί δεν ξέρει fingerstyle…
Άστραψε και βρόντηξε στα σχόλια… και τι είναι αυτά που λες ιερόσυλε και δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και ασχολήσου με κάτι άλλο… ούτε σ’ ελληνικό forum να τα έγραφε…
Όχι απλά παίζεται με πένα [αν ξέρεις] αλλά και σε drednought και με slide σε standard tunning [Dropped D για την ακρίβεια]… όπως φαίνεται και στο βιντεάκι…
Θα μου πεις που τα ξέρεις όλα αυτά… Το πρώτο ακκόρντο που παίζει ο Rory είναι είναι Ρε. Είναι από το Λα τρία τάστα πιο κάτω. Το δεύτερο είναι Σολ. Από την θέση του παράμμεσου είναι το Σολ είναι από Dropped D. Το Dropped D είναι Standard tunning μόνο που η Μι μπάσο χορδή κουρδίζεται ένα τόνο πιο χαμηλά… Ρε δηλαδή. Το τρίτο είναι είναι Λα μαζί με τις melody notes… Κλασσικό δωδεκάμετρο Ρε – Σολ – Λα…. Το ίδιο ακριβώς progression το διδάσκει ο Woody Mann στο βιβλίο του «the logic of fredboard». Στο πρώτο του βιβλίο δε είχε το Saturday Night Rub του Big Bill Broonzy κι περιέγραφε πως από το fingerstyle μπορείς να φτιάξεις ρυθμό. Αυτό που κάνει ο Rory… αλλά ας μην κουράζω με θεωρία της μουσικής… και χάσω τον αναγνώστη… πάνω απ’ όλα η τηλεθέαση είπαμε…
Η λογική λέει ότι όλοι αυτοί οι τραχανοπλαγιάδες αφού είναι μέλη του forum του Woody Mann τουλάχιστον θα είχαν μελετήσει τα βιβλία του και θα τα ήξεραν αυτά τα πράγματα. Αλλά ο κόσμος τελικά έχει γεμίσει κάθε λογής χειροκροτητές χωρίς να τους το ζητήσει κάποιος. Είναι αυτό που έλεγε ο Σαββό: καλά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις, εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να με πιστεύεις…
Τα Χαρικλάκια είναι μια κλασσική τέτοια περίπτωση που χειροκροτούν χωρίς να σε πιστεύουν…
Μπλογκοϊστόρημα, επεισόδιο βου…
Πάμε με τον ΠιGέι για ποτό. Πολύ καλό παιδί κι εξαίρετος επιστήμων της μπουρδολογίας. Μέχρι να βρέξει αυτός το λαρύγγι του, οι υπόλοιποι είμαστε κάτι μεταξύ σταφίδας και τελείως λιώμα, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Τι έγινε με το γνωστό Χαρικλάκι, ρωτάω με την ελπίδα μπας και δάγκωσε την λαμαρίνα το κορόιδο, τον στρώσει σε καμιά εκκλησία και έχουμε υλικό να γελάμε κανα-δυο μήνες…
– Το Χαρικλάκι είναι στον κλίβανο απαντάει…
– Μπα την απολυμένεις για να την πάρεις αγνή και αμόλυντη σαν παρθένα;
– Όχι ρε, κατά βάθος ήθελα να την χώσω στο καμίνι της Χαλυβουργικής, αλλά…
– Τι έγινε ρε πουλάκι μου;
– Θυμάσαι το τάδε Χαρικλάκι;
Είναι δυνατόν να μην το θυμάμαι; Ξεχνιέται τέτοια λαμπρή εκπρόσωπος του γυναικείου φύλλου; Πως βγήκε το, όλες οι γυναίκες είναι… εκτός από την μάνα μας και την αδερφή μας;
– Και τι σχέση έχει ρε η ακατανόμαστη; Είναι φίλες και της είπε για το ποιόν σου ως άνθρωπο;
– Καμία σχέση αλλά πως είχανε γίνει τότε τα πράγματα, απαντάει; Α, Β, Γ, Δ… copy – paste είναι η «σχέση» μας… τώρα είμαστε στο Β…
– Αυτή δεν ήτανε που σου έλεγε, πως άμα δεν σε δει πεθαίνει;
– Το έλεγε αλλά από την στιγμή που δεν λέει το ποίημα, καθόμαστε αναπαυτικά, το παραμύθι μας αρχίζει…
– Α, δεν έχει πει ακόμα το παραμύθι…
– Μαλάκας είσαι ρε; Απ’ έξω απ΄έξω το φέρνει, μέχρι να δει τι θα κάνει…
– Κι εσύ τι κάνεις επί του θέματος;
– Τον κινέζο. Όσες πιθανότητες έχει αυτή να πει το «I beg your pardon I never promised you a rose garden», άλλες τόσες κρατάω για τον εαυτό μου…
– Δηλαδή είσαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Και μετά με λές εμένα κυνικό που αγριεύω με το παραμικρό. Άμα είναι ρε μπόζο να χάνω τον καιρό μου παίζοντας αμπεμπαμπλομ με το κάθε Χαρικλάκι, γιατί να μην ασχολούμαι με την κιθάρα, να γίνω ροκ – σταρ [όχι ότι δεν είμαι ήδη, αλλά λέμε] και να έχω τα Χαρικλάκια για groupies? Είδες τον Jagger? Τελείως αντιτουριστικός σαν φάτσα αλλά έσπρωχνε την Τζέρι Χωλ…
– Τον Jagger δεν είχε πιάσει η Χωλ στο κρεββάτι με τον Μπάουι?
– Καλά το αφήνουμε αυτό…
– Όχι το λέω γιατί έχεις και μπλογκ αν θυμάμαι καλά…
– Τι λε ρε ούφο. Το μπλογκ μου είναι πάρα πολύ σοβαρό. Το έχεις διαβάσει ποτέ;
– Υπάρχει κανένας λόγος να διαβάζω το πρωί στον υπολογιστή, τις μαλακίες που θ’ ακούω live το βράδυ;
xxx <= έναρξη καθόδου ευαγγελίων, καντηλίων, εξαπτερίγων και λοιπών εκκλησιαστικών αντικειμένων…
Season Of The Witch
Επιστρέφω στι σπίτι. Δεν βρίσκω να παρκάρω. Τέταρτος γύρος. Τίποτα. Ο Μελισσινός στο ράδιο λέει απόψε έχει sixties. Θα βγουν απόψε τα όπλα…
Γελάει. Γελάω μαζί του. Black Out της ΔΕΗ. Η γειτονιά στο σκοτάδι.Ετοιμάζομαι για την τρίτη βόλτα. Δεν θέλω σκοτάδι. Ούτε κεριά να μου θυμήζουν παλιά ρομάτζα. Με κουράζει το σκοτάδι πια. Θέλω μεγάλη πόλη με δυνατά φώτα. Βγάζω φλας και ξαναμπαίνω στην μεσαία λωρίδα.
Κατεβαίνω την Βασ. Σοφίας. Θα είναι ανοιχτή αναρωτιέμαι μετά την ρουκέτα; Απ’ έξω το τηλεοπτικό συνεργείο έτοιμο για απευθείας σύνδεση. Στο Μέγαρο κάποιοι περιμένουν τις πόρτες ν’ ανοίξουν. Πριν το Καλλιμάρμαρο έχει traffic jam.
Δεν θέλω Αρδητού. Προτιμώ το εσάκι μπροστά απ’ τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Μην ξεχάσω να πιάσω την δεξιά λωρίδα για να μην κολλήσω στο φανάρι. Ευτυχώς σε λίγο ανοίγει ο δρόμος και αραιώνει η κίνηση σκέφτομαι.
Παραλιακή. Δεν έχει κόσμο. Λίγα αυτοκίνητα στην Ποσειδώνος. Φτάνω στο Kitchen’s. To βλέπω φωτισμένο. Σκέφτομαι το κινητό. Θέλω ένα ακόμη παραμύθι αναρωτιέμαι. Όχι απαντάω αμέσως.
Ένα κόκκινο φανάρι θέλω, να στρίψω ένα τσιγάρο. Στο καθρέφτη μου το γνώριμο σχήμα δύο φώτων. Μένουν σταθερά πίσω μου ενώ ρολάρω με τρίτη. Γιατί δεν προσπερνάει; Γυναικεία φιγούρα μέσα. Δεν θέλω να ξέρω. Επιταγχύνω κι εξαφανίζομαι μπροστά. Επιτέλους κόκκινο. Θα καπνίσω.
Στην Βουλιαγμένης το ράδιο βάζει Count Basie. Περνάτε καλά ρωτάει; Are You Havin Any Fun?
Απόψε; Πως γίνεται να στραβώσουν όλα έτσι ξαφνικά; Αφού έδειχναν τόσο απλά. Μπορούν να γίνουν χειρότερα; Εύκολα…
Είναι εποχές για μάγισες κι όχι για καλές νεράιδες σκέφτομαι καθώς περνάω μπροστά απ’ το Half Note.
Τελευταίο τσιγάρο καθώς περνάω μπροστά απ’ τον Λώρα. Τα άσπρα χαρτιά που δήλωναν το κλείσιμο έχουν αρχίσει και ξεκολλάνε… Το χθες υποκλείνεται στο αύριο σκέφτομαι καθώς στρίβω στην Αλεξάνδρας…
Πάρκαρα κάτω απ’ το σπίτι. Είμαι τελικά καλύτερα από χθες και χειρότερα από αύριο…
Δι ΚΟΚ
Αυτές τις μέρες παράληλα με το άρθρο 16 συζητιέται στην βουλή ο νέος ΚΟΚ με τα «πρόστιμα φωτιά»
Τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης ξεσπάθωσαν προ μηνός. Ανεφάρμοστα – εισπρακτικού χαρακτήρα – ένας μισθός για μια παράβαση – που ν’ αντέξει ο μισθωτός και ο συνταξιούχος…
Τώρα το που ν’ αντέξει ο μισθωτός και ο συνταξιούχος τα πρότιμα, είναι σαν να μιλάμε για το καλάθι της νοικοκυράς… Μόνο που η οδική ασφάλεια δεν είναι φως – νερό -κινητό – δάνεια και κάρτες…
Το αστείο είναι ότι τα ίδια Μέσα μιλάνε κάθε χρόνο για βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουμε σε κάθε μαζική έξοδο… Φυσικά και το κράτος δεν έχει κάνει αυτά που πρέπει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπι και να μείνει απαθές…
Μην ξεχνάμε ότι τα πρόστιμα φωτιά αφορούν παραβάσεις με σήμα την νεκροκεφαλή!
Οκ, 1200 ευρώ για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ σε ποσότητα 1.1 γρ./λίτρο αίματος είναι πολλά ως ποσό.
Αλλά. Υπάρχει και το αλλά. Όταν λέμε 1,1 γρ./λίτρο αίματος σημαίνει ότι ο άρχοντας πριν μπει στο αυτοκίνητο έχει πιει τουλάχιστον 6 ουίσκια μετά ξηροκαρπίων!!! Εδώ δεν μπορεί να πει το όνομά του καλά – καλά, θα οδηγήσει κιόλας;
Σοβαροί να είμαστε. Θέλει να πιει; Ας πιει τον άμπακο. Μετά ας δώσει 5 ευρώ να γυρίσει με ταξί.
Ή το άλλο με τις παραβάσεις, διπλής γραμμής, Stop και ερυθρού σηματοδότη… 700 ευρώ.
Πρόσφατα έγινε μια έρευνα που αφορούσε τα οδηγικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων οδηγών. Οργανώθηκε απ’ το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και το ΑΠΘ. Τόπος: Έκθεση αυτοκινήτου “Αυτοκίνηση 2006”. Έχει σημασία το μέρος γιατί εκεί υποτίθεται ότι πάνε οι πιο ψαγμένοι που ενδιαφέρονται για το αυτοκίνητο. Δεν μιλάμε τι θα γινόταν παραέξω…
Δείγμα 4745 νοματαίοι από τους οποίους οι απαντήσεις μόλις των 2404 θεωρήθηκαν σοβαρές και συμπεριλήφθηκαν στην έρευνα. Δηλαδή με το καλημέρα το 50% άσχετοι!!!!
Τρόπος έρευνας: Τεστ πολλαπλής επιλογής απαντήσεων με χρήση εξελιγμένου λογισμικού και βάσης δεδομένων αξιολόγησης δεξιοτήτων.
Μόλις 17 απάντησαν σε όλες τις ερωτήσεις σωστά!!!
Η πλάκα είναι ότι οι μισοί από τους 2404 απάντησαν ότι όταν από μεγαλύτερο δρόμο μπαίνεις σε μικρότερο έχεις πάντα προτεραιότητα. Καμία σχέση αν υπάρχει Stop!!!!
Ή το καλύτερο. Το σήμα Ρ1 σημαίνει ότι έχεις προτεραιότητα κι όχι παραχώρηση προτεραιότητας!!!!!!!!
Απλοποιόντας τα πράγματα δηλαδή οι μισοί δεν ξέρουν καλά – καλά τα σήματα και ποιος, πότε έχει προτεραιότητα!!!!!!!
Το ύψος των προστίμων μας χάλασε;
Και στο κάτω κάτω αν κάποιος δεν θέλει να προσαρμοστεί με τους κανόνες της κυκλοφορίας, και θέλει να παρανομεί συνέχεια γιατί έτσι του γουστάρει ας σταματήσει να οδηγεί όταν θα αναγκαστεί να πάρει προστιμοδάνειο από την Τράπεζα, για να πληρώσει τις κλήσεις.
Έτσι θα γλιτώσουμε οι υπόλοιποι από τον χάρο που βγήκε παγανιά!!!!
Tα λερωμένα, τ’ άπλυτα
Η συμφωνία με την γυναίκα σου είναι τίμια.
Εσύ θα κάτσεις να δεις το ματσάκι στην TV κι εκείνη θα βγει με τις φίλες της.
Ήσυχος και ωραίος βλέπεις τον αγώνα με πίτσες και μπύρες και μετά το τέλος, πηγαίνεις για ύπνο αποκαμωμένος.
Γύρω στις 3.00 νοιώθεις τη γυναίκα σου να ξαπλώνει και αυτή δίπλα σου. Είναι μεθυσμένη αλλά δεν σε νοιάζει. Εσύ πέρασες καλά…
Το πρωί σηκώνεσαι και πας να δεις το αμάξι. Ίσως μέσα στην τύφλα της καθώς οδηγούσε να το κατέτρεψε σε κανένα τοίχο.
Ευτυχώς το αμάξι είναι μια χαρά. Όλα είναι εντάξει. Κάνεις να φύγεις χαρούμενος όταν ξαφνικά βλέπεις αυτό.
Vatsitzelovatsitzo
Είπαμε ψέμματα πολλά ας πούμε και μια αλήθεια φορτώσαμε ένα ποντικό 10 κιλά ρεβίθια που λέει και το γνωστό λαϊκόν άσμα.
Μετά την τρικυμία επέρχεται η ηρεμία, ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…Το μοναστήρι να ‘ν καλά που έλεγε και ο καβούριας καλή του ώρα… χωρίς παράσημα και φωτεινές μαρκίζες…
Το πιθανότερο όμως πρόβλημα απ’ ότι υποπτεύομαι να είναι η θέση στην μαρκίζα και το μέγεθος των γραμμάτων κι όχι η ουσία του λαϊκού προγράμματος… βοήθειά μας…
Λάθη όλοι κάνουμε και όλοι τρώμε τις σφαλιάρες μας. Ειδικά όταν βιαζόμεθα… το παν είναι να καταλαβαίνουμε που βρισκόμαστε και που πατάμε και να μην τα ρίχνουμε στους άλλους.
Πάω ένα περίπατο στην Αθήνα χαζεύω τις βιτρίνες και βλέπω αυτή την κιθάρα. Μπήκα μέσα ρώτησα αλλά έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα λόγω ημερών και άφησα το θέμα για μετά τις γιορτές. Εν τω μεταξύ μου κόλλησε στο μυαλό ότι είδα αυτή την κιθάρα και γι’ αυτήν είχα ρωτήσει. Είχα τσεκάρει και το θέμα στο site του καταστήματος στο διαδίκτυο και όλα έμοιαζαν ΟΚ.
Πάω στο κατάστημα επροχτές όλος χαρά [και με την ψυχή στο στόμα λόγω ώρας] βλέπω στην βιτρίνα την πρώτη. Κανένα πρόβλημα, μπαίνω μέσα, λέω αυτή την κιθάρα αλλά το πιο πάνω μοντέλο…
Με κοίταγαν σαν UFO. Μα λέω την είδα στις γιορτές, ρώτησα και το τσέκαρα ότι υπάρχει, στο site!
Αποκλείεται μου λένε δεν έχουμε αλλάξει βιτρίνα. Και αν είχε έρθει αυτή που μας λες θα την είχαμε πάρει χαμπάρι αλλά για κάτσε μισό να τσεκάρουμε και στον υπολογιστή…
Κανονικά έπρεπε να μας είχε έρθει εδώ και καιρό αλλά δεν μας έχει έρθει ακόμα… άσε ένα τηλέφωνο να σε πάρουμε όταν μας έρθει…
Αν είσαι κανονικός ελληνάρας σε τέτοιες περιπτώσεις αρχίσεις και βρίζεις επί δικαίων και αδίκων…
Για την Ελλάδα που τίποτα δεν γίνεται σωστά… την κακή τύχη σου… το κέρατό σου το τράγιο… για όλα!
Εμένα μ’ έπιασαν τα γέλια!!!
Η κιθάρα είναι made in China!!!!!!
Απεργία λιμενεργατών… remember? Μου ήρθε να πω εκείνη τη στιγμή: αν την παραλάβετε πριν τον Αύγουστο να ανάψετε λαμπάδα στην Παναγιά της Τήνου αλλά κρατήθηκα γιατί μου ήρθε στο μυαλό ταυτόχρονα η γνωστή παροιμία που λέει: κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο…
Θα μου πεις φταίνε οι λιμενεργάτες. Μπορεί.
Αλλά πόσο μπορεί να φταίει κάποιος που αντιστέκεται στο ξεπούλημα; Κι αν ήταν τόσο χάλια το λιμάνι γιατί οι άλλοι θέλουν να το νοικιάσουν ντε και καλά; Τόσο μαλάκες είναι; Μάλλον όχι. Άρα καλά κάνουν κι ας μην έχω εγώ καινούριο παιχνίδι.
Η ζωή προχωράει δίχως να κοιτάζει την δική μας «μελαγχολία».
Bernstein who?
Ειλικρινά δεν ξέρω τον Bernstein και δεν νοιώθω καθόλου μειονεκτικά γι’ αυτό.
Αλλά περιμένετε να πάρω στα σοβαρά άνθρωπο που έχει γράψει ότι ο Robert Johnson ανακάλυψε το R’n’R στο Hot Tamales; [“they ‘re red hot” λέγεται το τραγούδι… ούτε τον τίτλο δεν πέτυχε]…
Θα μπορούσε να ισχύει αν στο 2ο απ’ τα 5 sessions στο San Antonio το 1936 δεν είχε παίξει αυτό
To οποίο βέβαια “they ‘re red hot” είναι ακριβώς το ίδιο με το “Take your hands of her” του Big Bill Broonzy που το ηχογράφησε το 1935.
O οποίος… Βernstein περπάτησε στον δρόμο των Blues, το Highway 61 αλλά όταν έφτασε στο Τσεκάγκο ούτε μια λέξη για την Maxwell Street… ο δρόμος που πρωτοπαίχτηκε το ηλεκτρικό blues…
Χαίρομαι που δεν με θέλει για παρέα… δεν μιλάω με γιαπωνέζους τουρίστες… και του χαρίζω το βιδεάκι…
Μια χαρά τους είδα τους Tράγκες της μπλογκόσφαιρας την περασμένη Πέμπτη… μ’ αυτούς θέλω να είμαι.
Metaparting
40 νοματαίοι μαζεύτηκαν σε μία συνάτηση που την είχε διοργανώσει
ο όχι εγώ
και ο δεν ξέρω
ακολούθησε απεριτίφ στο φτωχικό του Έλληνα Hustler aka Παλπ, για τους ξενύχτηδες…
Οι υπόλοιποι είχαμε αποχωρήσει νωρίς καθότι είμεθα σοβαροί άνθρωποι και εργαζόμεθα το πρωί…
Από Δευτέρα δίαιτα
Η κλασσική φράση που συνοδεύει τις ευχές. Μετά το καλή χρονιά, με υγεία και ευτυχία, χωρίς να μπει κόμμα και στην ίδια ανάσα, αρχίζει το ποίημα. Πω, πω πόσο έφαγα στις διακοπές, ξεκινάω δίαιτα.
Το ενοχικό σύνδρομο του «πέρασα οικογενειακά». Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να περάσεις τις γιορτές οικογενειακά με την θεία Κούλα [τυχαίο το όνομα, δεν έχω Θεία Κούλα…]. Μια χαρά το βρίσκω, στα έχουν όλα έτοιμα, τρως του σκασμού, μετά δεν έχεις άγχος να μαζέψεις τραπέζια, να πλύνεις πιάτα και τα λοιπά και τα ρέστα… Άσε που στο τέλος σε καταευχαριστούν που πήγες…
Βέβαια αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα προστάγματα των lifestyle περιοδικών, που πρέπει ν’ ακούμε κλασσική jazz, να πίνουμε λευκό κρασί, να τρώμε χοιρινό με δαμάσκηνα και να έχουμε πρόσκληση στα πιο in party της σεζόν!!!
Και στις δύο περιπτώσεις η κατάληξη είναι η ίδια. Στην μπάρα κάποιου νυχτερινού κέντρου διασκεδάσεως, φροντίζοντας με προσύλωση το χανκόβερ της επόμενης ημέρας.
Ναι, καλά το καταλάβατε, περνάω την Rory φάση μου, ο Άη Βασίλης μέσα στην κάλτσα άφησε εντέχνως κι ένα DVD με τις εμφανίσεις του Rory στο φεστιβάλ του Montreux… φοβερό!!!
Φέτος μετά τις ευχές προστέθηκε και η φράση «που πήγες;» Μόλις φτάνουν οι γιορτές μας διώχνει το σπίτι μας και πρέπει οποσδήποτε να γίνουμε αναχωρητές. Λες και δεν υπάρχουν άλλα Σαββατοκύριακα για να χαρούμε την Ελληνική επαρχία χωρίς τις ορδές των Οστρογότθων με τα SUV και το ύφος “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”… Ο μαλάκας που γράφει “Σούλα σ’ αγαπάω Τάκης”, με μαρκαδόρο στις τουαλέτες του Ψυρρή… σου φέρνει μια ρομάντζα το κατούρημα ε; [φοβερή απάντηση, την διάβασα στην Ελευθεροτυπία].
Τα γκαρντάσια πάνω στην Θεσσαλονίκη το έπιασαν το νόημα και το έκαναν Χριστουγεννιάτικο εορταστικό πρόγραμμα στην ΕΤ3. Μαγεριό, με το κλασσικό ψυγείο – βιτρίνα, με τις κοκακόλες και τις μπύρες σαν φόντο, μπουζουκια ρεμπέτικα, κρασιά και μεζέ… Λίγο που είδα, έπαιζαν αυτό το τραγούδι και μου κόλλησε:
Πέσαν τα μάνταλα βαριά και σκοτεινιάσαν τα κελιά όπως λέει και ο Μπαχ του Ελληνικού τραγουδιού, Τσιτσάνης. Γι’ αυτούς που έχουν μια άρνηση στις γιορτές. Που δεν θέλουν να δουν άνθρωπο. Ούτε να πάνε στο οικογενειακό τραπέζι, ούτε στο in party… Είναι αυτοί που θέλουν να ζήσουν την Μεγάλη Καψούρα, αλλά δεν κάνουν τίποτα προς την κατεύθυνση αυτή…
Πρέπει να βγεις απ’ το ράτζο σου για να δεις λουλούδια λένε οι Ινδιάνοι…
Ας είναι το 2007 σαν χρονιά, η χαρά της γιορτής. Όχι άλλη μιζέρια και ανούσια «πρέπει»…
Blues & Bikes 