Αριστερή που κλείνει, φυλαγμένη, μούρη μέσα.
Αντιγράφω απ’ τον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο στον Sport-Fm. Είναι κρίμα. Που με καταγεγραμμένο ποσοστό 23%, των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, η Αριστερά δεν έχει φτάσει ακόμη το 15%.
Η “αντίθετη” άποψη του κ. Γιάννη Μαρίνου λέει: Αρα οι φτωχοί μας μπορεί να μην είναι 2.000.000, όπως υπολογίζονται επισήμως, αλλά ενδεχομένως ενάμισι ή και ένα εκατομμύριο μόνο. Διόλου λίγοι, αλλά πολύ λιγότεροι από όσους μας λένε. Αλλά και από τους πραγματικά φτωχούς σχεδόν όλοι διαθέτουν έγχρωμη τηλεόραση και τηλέφωνο και το 90% των φτωχών νοικοκυριών διαθέτει και Ι.Χ. αυτοκίνητο! Αυτό άλλωστε είναι καταφανές από τις κάθε τόσο εξόδους των μυρίων με τα ΙΧ τους, από τα 14 εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα που διαθέτουν οι 11 εκατομμύρια κάτοικοι της φτωχής Ελλάδας και από το γεγονός ότι έχουμε εξελιχθεί στον πιο παχύσαρκο λαό της Ευρώπης, πράγμα καταφανές και από τους συνήθως άνω των 100 κιλών «πεινασμένους» που μας παρουσιάζουν κάθε τόσο οι τηλεοράσεις.
Όσο και αλήθεια να είναι αυτά που λέει ο Μαρίνος, δεν παύει σ’ αυτή τη χώρα οι μόνοι δείκτες που ευδοκιμούν να είναι η ακρίβεια, τα κέρδη των εταιριών και η ανεργία.
Σιγά – σιγά δημιουργούνται συνθήκες νέας γαλέρας. Δουλειά απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες. Μισθοί της πλάκας. Ευέλικτη εργασία.
Όλα στο βωμό του κέρδους, κοινωνικό κράτος μόνο στα χαρτιά και στις εισφορές του μισθού.
Θα μου πεις βρήκαν και τα κάνουν. Ο x μισθωτός μιλάει λες και είναι ο ιδιοκτήτης της Α.Ε. που δουλεύει. Καμαρώνει ότι είναι όλη μέρα στο γραφείο γιατί έτσι του είπαν ότι είναι το νέο trend. Κι έξω απ’ το γραφείο, δόσεις για το σπίτι, δόσεις για το αυτοκίνητο, δόσεις για την πιστωτική. Ζωή με δόσεις.
Κυκλοφόρησε και το καινούριο τσιτάτο. «Αν δεν χρωστάς δεν σε υπολογίζει κανένας». Η απάντηση είναι πιο εύκολη κι από σπριντ του Λούα Λούα: «αν δεν χρωστάς, δεν υπολογίζεις κανέναν».
Την δεκαετία του ’80 ο αείμνηστος Γ. Γεννηματάς είχε πει ότι, ωραία όλα με την αλλαγή, τώρα πρέπει το κράτος να εκσυχρονιστεί. Πρέπει όμως να βρεθεί το ποιος θα πληρώσει το κόστος. Οι έχοντες ή οι μισθωτοί;
Όταν ήρθε ο εκσυχρονιστής Σημίτης στην εξουσία, είδαμε ποιος το πλήρωσε. Οι μη έχοντες μισθωτοί, όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτή τη χώρα. Τόσο πολύ, που το Πασόκ ένα [υποτίθεται] σοσιαλιστικό κόμμα δεν ξεχώριζε απ’ την δεξιά.
Το πλήρωθηκαν στην κάλπη της μετρητοίς. Ο κόσμος από μια γιαλατζί δεξιά, το 2004 διάλεξε την αυθεντική.
Μετά και το τωρινό στραπάτσο, ανακάλυψαν ότι πρέπει να κάνουν στροφή αριστερά.
Δεν μας είπαν όμως ποιος θα την κάνει;
Ο Βενιζέλος που βγήκε σαν αρπακτικό την βραδυά των εκλογών να δηλώσει ότι είναι έτοιμος να πιάσει το οφίτσιο ή ο Λοβέρδος που δήλωνε την μέρα των εκλογών να ψηφήσουμε κάποιους που ξέρουν να κυβερνήσουν;
Αυτοί που έκαναν το ολοιμαζιΠασόκ δεξιό κόμμα, θέλουν να μας πουλήσουν αριστεροσύνη. Ότι να ‘ναι, αρκεί ν’ αρπάξουμε την εξουσία.
Δεν πείθουν σε καμία περίπτωση κι έχουν καταντήσει του κόσμου ο περίγελος.
Μπορεί να πείσει την κοινωνία ο [γιαλατζί] φιλελεύθερος Βενιζέλος ότι θ’ ασχοληθεί με τα προβλήματα της καθημερινότητας, που ταλαιπωρούν και βασανίζουν τον πολίτη; Να του εγγυηθεί ένα καλύτερο αύριο;
Ποιος είναι ο πολιτικός του λόγος; Ο βερμπαλισμός απέχει παρασάγκας απ’ το να χαρακτηριστεί ως τέτοιος.
Αν υποθέσουμε ότι η Αριστερά ως μοντέλο διακυβέρνησης είναι ουτοπικό γιατί βασίζεται στην ανατροπή, μένουν δύο κυριάρχες ιδεολογίες. Ο Σοσιαλισμός και ο φιλελευθερισμός.
Τον φιλελευθερισμό έστω και στην γιαλατζί εκδοχή του τον βιώνουμε κάθε μέρα. Τα πάντα υπηρετούν το κέρδος. Μας μένει ο σοσιαλισμός, σε μας που είμαστε μισθωτοί κι όχι μεγαλομέτοχοι Α.Ε.
Αντιγράφω απ’ την Ελευθεροτυπία τον Β. Νέτα: τον Ιούλιο του 1991 στη Μαδρίτη, με θέμα «Τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα;», ο ΓΑΠ είχε πει: «Τα σοσιαλιστικά κόμματα σήμερα εκπροσωπούν τα συμφέροντα μιας πλατειάς συμμαχίας δημοκρατικών, προοδευτικών, κοινωνικών δυνάμεων, αλλά και κινημάτων για ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα των δύο φύλων, προστασίας του περιβάλλοντος, κοινωνικής δικαιοσύνης…».
Όλα τα σημερινά πρωτοκλασσάτα στελέχη του Πασόκ είχαν από το 1996 έως 2004 σαν κυβέρνηση και μέχρι σήμερα σαν αντιπολίτευση, να διαλέξουν ανάμεσα στον σοσιαλισμό και τον φιλελευθερισμό και διάλεξαν τον φιλελευθερισμό. Ειλικρινά πόσοι απ’ αυτούς θα έδειχναν παράταιροι αν ήταν στην Κ.Ο. Της Νέας Διακυβέρνησης; Ούτε ένας κατά την γνώμη μου.
Το δίλημμα δεν είναι ΓΑΠ, Μπέννυ ή Διαμαντοπούλου [εάν και εφόσον].
Το δίλημα για εμάς τους μη έχοντες και κατέχοντες είναι σοσιαλισμός ή φιλελευθερισμός.
Αν ο ΓΑΠ όπως έδειξαν οι προγραμματικές του δηλώσεις πριν τις εκλογές έχει την διάθεση να υπηρετήσει τον σοσιαλισμό, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να στείλει σπίτι τους, τους φιλελεύθερους του ΠΑΣΟΚ.
Αλλοιώς το 2010 θα είναι μία απ’ τα ίδια του 2007 και του 2004.
Όλοι εμείς των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων θα ξαναψηφίσουμε την ρεφορμιστική αριστερά, ελπίζοντας στην ανατροπή εκ των έσω.
Μπορούν να ξαναπρασινίσουν τα βουνά;
Δεν ξέρω πόσοι το θυμάστε, αλλά πριν 15 μέρες καιγόταν η Πελοπόνησσος. Θα μου πεις ότι έκτοτε άλλαξε δυο φορές η μόδα κάτι οι εκλογές, κάτι η αρχηγία του ΠΑΣΟΚ…
Αν δεν βλέπεις και συχνά το θέαμα με τα καμμένα, γιατί να σε νοιάζει; Το χωράφι σου κάηκε, εξάλου; Και στο κάτω – κάτω αν θες να πας ΣΚ για γούτσου – γούτσου, πας σε μέρος που έχει ακόμα δάσος.
Αν θες είπαμε. Γιατί δεν νομίζω ότι όλοι όσοι κόπτονται για την αναδάσωση έχουν και καμία σχέση με το δάσος και την φύση γενικότερα. Αμφιβάλω αν την επισκέπτονται ποτέ. Όχι ότι δεν νοιάζονται αλλά τους λείπει αυτή η προσωπική επαφή με το αντικείμενο ώστε να κατανοήσουν το πρόβλημα και αν αυτές οι λύσεις που υποστηρίζουν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Τι εννοώ. Βλέπω μια φωτογραφία στο Έθνος καμμένου δάσους. Με την παρατήρηση ότι θα ξαναγίνει ξανά δάσος σε 40 χρόνια. Φοβερό! Αν δεν ξέρεις, συγκλονίζεσαι…
Μόνο που τα καμμένα δέντρα που έδειχνε η φωτογραφία ήταν πουρνάρια. Που σημαίνει ότι το «δάσος» θα ξαναείναι εκεί σε δυο χρόνια πιο δυνατό γιατί δεν υπάρχει πιο άτιμος θάμνος απ’ το πουρνάρι. Να καταλλάβετε αν έχεις δυο πουρνάρια σ’ ένα χωράφι, για να τα ξεκάνεις πρέπει να σκάψεις το μισό χωράφι λες και σκάβεις για θεμέλια σπιτιού. Θες εκσκαφέα, αλλοιώς δεν κάνεις τίποτα. Ούτε τα γίδια δεν μπορούν να τα κάνουν καλά. Το βουνό που έγινε η μάχη των Δερβενακίων είχε κάει πριν χρόνια. Με συστηματική υπερβόσκηση [κρατήστε το αυτό] είναι πάλι πράσινο. Με πουρνάρια βέβαια, αλλά αυτά είχε όσα χρόνια το θυμάμαι.
Άσχετο. Πριν μπεις το Χρυσοβίτσι όπως έρχεσαι από Τρίπολη σ’ ένα χωράφι μέσα υπάρχει πουρνάρι που είναι δέντρο. Εκεί είναι και το πρώτο camping που έκανα. Πρέπει να ξαναπάω μια στιγμή αρκεί οι κρατήρες να έχουν αντικατασταθεί με άσφαλτο γιατί τα σύγχρονα ζαντολάστιχα δεν είναι για πολλά – πολλά.
Με λίγα λόγια, οκ για αναδάσωση. Αλλά με τι; Απαιτούμε από το κράτος άμμεση αναδάσωση αλλά δεν είναι βιασμός της φύσης εκεί που ήταν πουρνάρια να πάμε να φυτέψουμε με το έτσι θέλω πέυκα και έλατα;
Οι επιστήμονες συμφωνούν σ’ ένα πράγμα. Αφήστε την γη ελεύθερη δυο χρόνια να δούμε τι θα βγάλει από μόνη της και μετά να δούμε που και αν χρειάζεται ανθρώπινη παρέμβαση.
Και στο κάτω – κάτω δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος με την στοιχειώδη ενημέρωση, που να μην έχει εμπεδώσει ότι ο τρόπος αναγέννησης του Μεσογειακού τύπου δάσους είναι η φωτιά.
Το θέμα της αναδάσωσης το λύνει απο μόνη της η Φύση. Όμως αν κάποιος ταξίδευε ανά την Ελλάδα σαν περιηγητής και όχι σαν απλός τουρίστας με την ψηφιακή μπροστά από τα hot spots της περιοχής, θα είχα παρατηρήσει ότι αλλού είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελληνικής Φύσης.
Το ένα είναι η εγκατάληψη.
Δεν είναι τυχαίο που η φωτιά στην Πελοπόνησο σταμάτησε από τον Μελιγαλά, λίγο πριν το Άστρος. Πέρα από τα εγκλήματα της κυβέρνησης, τα περισσότερα χωράφια εκεί κάτω είναι εγκαταλημένα. Δεύτερη και τρίτη γενιά που ζουν πλεόν στην Αθήνα, σιγά μην πάνε να καλλιεργήσουν την γη των προγόνων τους. Ο λόγος είναι βέβαια ότι είναι υποτιμητικό το να κάνεις αγροτική εργασία στην Ελλάδα γιατί χαρακτηριστείς βλάχος. Κληρονόμησαν τα χωράφια του παππού αλλά απ’ την αδιαφορία έχουν μετατραπεί σε χέρσα. Αν πάρει για κάποιο λόγο φωτιά ένα μέρος θα σταματήσει 5 βουνά πιο κάτω. Γιατί όπως και να το κάνουμε ένα φροντισμένο χωράφι δεν καίγεται. Αν ένα λιοστάσι είναι φρεζαρισμένο και κλαδεμένο άντε να καεί μια σειρά ελιές. Μετά τι θα κάψει η φωτιά; Το χώμα; Αν είναι όμως γεμάτο ξεραμένο τριφύλι και οι ελιές όλο ξερόκλαδα, δεν θα μείνει τίποτα. Και για να εξηγήσω τι εννοώ. Σε ελιές που τις κλαδεύουμε κάθε χρόνο, αφήνουμε τα κλαδιά 4 μήνες και μετά πάμε να τα κάψουμε. Μετά από 4 μήνες δεν καίγονται. Είναι ακόμα χλωρά. Καταλαβαίνει κανένας πόσο εγκαταλημένα ήταν αυτά που κάηκαν. Γιατί δεν κάηκαν όλα. Αρκετά όπως λένε οι γεωπόνοι θα δώσουν καρπούς το πολύ σε δύο χρόνια.
Το άλλο πρόβλημα είναι η ερήμωση.
Τα γυμνά βουνά χωρίς ίχνος βλάστησης επάνω. Το πως έγινε αυτό δεν είναι δύσκολο να το βρει κάποιος. Κάπου εκεί γύρω θα υπάρχει ένα φοκλόρ γραφικό μαντρί με γίδια. Τα γίδια όταν βόσκουν, δεν αφήνουν τίποτα χλωρό. Τρεις φορές αν περάσουν απ’ την ίδια πλαγιά έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο.
Σκεφτόμουν ότι αφού δεν υπάρχει τίποτε να φάνε εκεί πλέον, δεν θα μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να τα ξανακάνουμε πράσινα;
Διάβαζα ένα άρθρο στο Κυριακάτικο Βήμα σχετικό. Και κάποιοι άλλοι είχαν τον ίδιο προβληματισμό και περισσότερες γνώσεις. Βρήκαν ένα κόλπο από έναν Γιαπωνέζο φιλόσοφο-καλλιεργητή και σπέρνουν τις έρημες πλαγιές.
Τι κάνουν, με πινελιές. Φτιάχνουν σβόλους από αργυλόχωμα που περιέχουν περίπου 100 διαφορετικά είδη σπόρων και σπέρνουν με αυτά ολόκληρες πλαγιές. Τι λένε αυτοί.
Ότι το αργυλόχωμα λειτουργεί σαν προστατευτικό των σπόρων από τα πουλιά και τα τρωκτικά. Με την πρώτη βροχή κάποιοι σπόροι φυτρώνουν. Κάποιοι άλλοι όχι ή φυτρώνουν αργότερα. Σκοπός τους κύρια είναι να ξυπνήσουν το «κοιμισμένο» χώμα και να δημιουργήσουν τις συνθήκες για ψηλή βλάστηση. Τέτοια υπάρχει μέσα στους σβόλους. Περισσότερες τεχνικές λεπτομέριες στο site για όποιον ενδιαφέρεται.
Το πρώτο πράγμα που είχα απορία είναι που βρίσκουν τους σπόρους. Στο site λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι τους μαζεύουν μόνοι τους. Πάνε στο δάσος και μαζεύουν σπόρους από τα πάντα. Από φλισκούνι και τριφύλι μέχρι έλατο και πεύκο. Όχι μόνο πάνε και σπέρνουν αλλά έχουν κάτσει και έχουν μάθει πώς μαζεύεις σπόρους, τι φυτά είναι. Πραγματικοί φυσιολάτρες.
Το άλλο που υποστηρίζουν και είναι εκπληκτικό είναι ότι με αυτό τον τρόπο αφήνουν την ίδια τη φύση ν’ αποφασίσει τι θα φυτρώσει. Και έρχεται σε συμφωνία με την θεωρία των επιστημόνων που λέει ότι για να γυτρώσουν ψηλά δέντρα πρέπει πρώτα να βγουν χαμηλώτερα που θα ετοιμάσουν τις συνθήκες για τα ψηλά δέντρα. Λειτουργούν [λένε] με τη μη γνώση, τη μη δράση και τα μη μέτρα Στις δύο κάτω φώτο της σύνθεσης φαίνεται το έργο τους μέσα σε 5 μήνες.
Ποιο είναι το πρόβλημα της μεθόδου; Η βόσκηση κλασσικά. Έσπειραν βουνά, βλάστησαν, αλλά την επόμενη χρονιά δεν υπήρχε τίποτα.
Είναι γνωστό ότι μόλις καεί ένα δάσος την επομένη κάποιος φοκλόρ βοσκός θα βόσκει τα αιγοπρόβατα εκεί, ειδικά στα νέα φυτά που δίνουν περισσότερο γάλα. Χωρίς να τον ενοχλεί κανένας.
Βλέπω την κίνηση που γίνεται για να σταματήσει το κυνήγι στα καμμένα και νοιώθω σαν να πυροβολεί κάποιος τη λογική μου. Σαν τους οπλόκαυλους [για μένα δεν υπάρουν κυνηγοί αλλά ένα τσούρμο οπλόκαυλοι] που πυροβολούν μέχρι και τις ταμπέλες των μονοπατιών.
Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι ο οπλόκαυλος ζώνεται τ’ άρματα και πάει για κυνήγι στα καμμένα.
Τι στο διάολο θα κυνηγήσει;
Αυτός είναι εκ παραδόσεως αρχιμαλάκας με πατέντα από τη στιγμή που αγαπάει τα όπλα. Ο λαγός και η πέρδικα είναι το ίδιο μαλάκες να είναι σ’ ένα μέρος που δεν τους προσφέρει ούτε κάλυψη, ούτε τροφή; Απλή λογική χρειάζεται. Χωρίς φυσικό περιβάλλον δεν υπάρχει κυνήγι.
Συνεπώς αν θέλει να κάνει κάποιος κάτι για την πανίδα θα πρέπει πρώτα να φροντίσει την χλωρίδα. Αν υπάρχει δάσος θα πάνε τα ζωάκια εκεί. Όλα τα ζωάκια. Ακόμα και οι αρουραίοι, τα φίδια, οι νυφίτσες…
Θα είχε ενδιαφέρον να μας διευκρινήσει κάποιος φιλόζωος αν η ευαισθησία περιλαμβάνει τις οχιές και τους αρουραίους ή δεν πήγε καθόλου το μυαλό του εκεί πέρα;
Όπως και να ‘χει, είναι κουτό να κυνηγάμε τους οπλόκαυλους που πέρα απ’ όλα τα κακά τους, τουλάχιστον έχουν συμφέρον να υπάρχει φύση και ν’ αφήνουμε τους τσοπάνηδες να καταστρέφουν ανενόχλητοι όποια προσπάθεια γίνεται για να ξαναπρασινίσουν τα βουνά.
Κομματόσκυλα – Bloggers: 3-0
Το νούμερο δεν είναι ρεαλιστικό αλλά παραπέμπει στην γνωστή φράση του Αλέφαντου «καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0».
Πέρα από τα καλά και τα κακά του εκλογικού αποτελέσματος αξίζει να παρατηρήσει κάποιος το ποσοστό της αποχής. 2,5 εκατ. ψηφοφόροι δεν μπήκαν καν στην διαδικασία να πάνε να ψηφίσουν.
Τι μας λέει αυτό.
Πέρα απ’ την παπαρολογία των εφημερίδων ότι δεν εμπνέουν τα κόμματα, που μπορεί να είναι και σωστό, μας λέει ότι κυβέρνηση έβγαλε η βάση των κομμάτων.
Αν ανάγουμε τα ποσοστά των κομμάτων στο σύνολο των ψηφοφόρων η Νέα Διακυβέρνηση είναι κάπου στο 32% και το ολοιμαζιπασόκ στο 28%. Χοντρικά είναι τα νούμερα, βαριέμαι να τα κάνω με ακρίβεια.
Αν σ’ αυτό το 60% προσθέσεις το 5-10% της συνήθους αποχής και το 15-20% των αναποφάσιστων που μέχρι το 2004 έβγαζαν κυβέρνηση, έχουμε αυτούσιο το 80-85% του δικοματισμού.
Συνοπτικά κυβέρνηση έβγαλαν τα κομματόσκυλα. Αυτό που «επιστημονικώς» αποκαλείται κομματική βάση και που ορίζεται τουλάχιστον στα δύο κόμματα εξουσίας στο 20 – 25% του συνόλου των ψηφοφόρων. Οι άνθρωποι που είναι δίπλα στα κόμματα ανεξαρτήτου πολιτικής και αρχηγού. Που κουνάνε τα σημαιάκια στις ομιλίες και μοιράζουν χαλβά στα κομματικά γραφεία. Που έχουν συμφέροντα. Από διορισμούς μέχρι προμήθειες και κάθε λογής ρεμούλα. Απ’ το 50% μέχρι το 60% μένει ένα 10% [για όποιον το παρατήρησε] που είναι οι Ο.Φ.Α.. Όπου φυσάει ο άνεμος. Είναι δίπλα στα κόμματα για λόγους συμφέροντος χωρίς ν’ ανήκουν οργανικά σε κάποιο απ’ αυτά.
Όπως και τα πανηγύρια της Αριστεράς είναι εν πολλοίς στον αέρα. Δεν ενέπνευσαν κανέναν περισσότερο απ’ αυτούς που είχαν από πάντα.
Από την άλλη είναι το «κίνημα των bloggers» που αυτοχρήστηκαν ακτιβιστές, με την αβάντα εφημερίδων και περιοδικών αλλά χωρίς να υπάρχει καμία ιδεολογική βάση. Και το κυριότερο χωρίς να έχουν επαφή με την κοινωνία. Δηλαδή να επηρεάζουν κόσμο εκτός blogs. Όπως έχω πει παλιότερα, οι bloggers είναι το 0.2% του εκλογικού σώματος. Τίποτα ουσιαστικό δηλαδή.
Μπορεί το «ματζουράνα στο κατώφλι, γάιδαρος στα κεραμύδια, είναι η αγάπη όμορφη να σου δάγκωνε το σβέρκο» να συγκινήσει την Σουηδική Ακαδημία… αν όχι την Ακαδημία, έναν εκδοτικό οίκο και αν ούτε και αυτό, το μελαχροινό τέκνο στο blogroll του καθενός αλλά [ευτυχώς] απέχει παρασάγκας απ’ το να περάσει σαν ιδεολογία.
Δηλαδή έχουμε μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να κάνουν ακτιβισμό αλλά δεν έχουν προτάσεις.
Και φάνηκε ξεκάθαρα στην σιωπηλή διαδήλωση με τα μαύρα. Ήταν σιωπηλή γιατί δεν είχε να πει τίποτα. Ούτε καν ν’ απαιτήσει δασολόγιο. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να μην ταυτιστούν με κόμματα και τελείες. Η άρνηση όμως δεν είναι πρόταση.
Για να έχεις πρόταση πρέπει να είσαι ενημερωμένος επί του θέμματος. Η ενημερώση απαιτεί ν’ αφήσεις την ψευτοκουλτούρα και τα γκομενικά στην άκρη και να ξοδέψεις χρόνο. Δεν έρχεται σαν επιφοίτηση.
Η επιφοίτηση που δεν έχει σαν βάση τη γνώση μόνο κουταμάρα μπορεί να χαρακτηριστεί. Όπως ο πόλεμος κατά του δικοματισμού που κυρύχθηκε μέσα απ’ τα blogs [πάλι], χωρίς να ξέρουν καν το εκλογικό σύστημα. Στην αρχή η λύση ήταν η αποχή, μόλις μαθεύτηκε ότι η αποχή, ίσα που τους έκλασε μια μάντρα, άρχισε η προπαγάνδα για τα μικρά κόμματα. Μετά μαθεύτηκε ότι όσο πιο πολύ πάρουν τα μικρά κόμματα εκτός βουλής τόσο μικρότερο ποσοστό χρειάζεται για την αυτοδυναμία το πρώτο κόμμα… Τρικυμία εν κρανίω, χωρίς καμία πρόταση κλασσικά.
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσουν οι όψιμοι ακτιβιστές του πληκτρολογίου ότι ο ακτιβισμός πέρα από διάθεση απαιτεί και γνώση. Η άρνηση «όλοι ίδιοι είναι» εκτός του τηλεοπτικού λαϊκισμού και των οπαδών του που εκπροσωπεί, δεν έχει και καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είναι όλοι ίδιοι.
Το 2004 όταν βγήκε η Νέα Διακυβέρνηση το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν ν’ αυξήσει τον ΦΠΑ και να μειώσει την φορολογία των Α.Ε. Σε απλά ελληνικά τα πήρε απ’ τους πολλούς να τα δώσει στους λίγους. Και τώρα λέει ότι θα πάει το ΦΠΑ στο 21-22%. Για να καλύψει τις μίζες των ομολόγων. Ο ΓΑΠ και τα κόμματα της αριστεράς [παραδοσιακά] είπαν ΦΠΑ στο 18%. Είναι όλοι ίδιοι;
Ένα πράγμα που επηρεάζει την καθημερινότητά τους και θα πληρώνουν είτε ακριβότερα είτε φθηνότερα όλα τα αγαθά δεν είναι σημαντικό, ώστε να σταθούν;
Δηλαδή πιο είναι πιο σημαντικό; Ο πόλεμος κατά των νταβατζήδων και η μονιμότητα στο Δημόσιο;
Παραφράζοντας ένα παλιό τσιτάτο, φτάνω στο συμπέρασμα ότι «όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, το κίνημα των bloggers κοίταζε το δάχτυλο». Γι’ αυτό ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έμεινε παγερά αδιάφορο στον άσφαιρο ακτιβισμό [παρόλο το «σπρώξιμο» από τις εφημερίδες] επιτρέποντας στα κομματόσκυλα να κάνουν παιχνίδι ανενόχλητοι.
Τρεις και νύχτωσε
Για τις εκλογές και σιγά μην ξημερώσει.
Αν εξαιρέσουμε την Νέα Διακυβερνηση που την έχει πιάσει πανικός και δεν ξέρουν τι λένε και που, οι υπόλοιποι είναι ψιλοχαλαροί. Ο Γ.Α.Π μοιράζει πάσης φύσεως επιδόματα και συντάξεις για όλη την οικογένεια. Ο Συνασπισμός μιλάει με την Τουρκική Βουλή για να δούνε πόσα έδρανα θα πάρουν καθότι ώς γνωστόν πριν τις εκλογές παίρνει ποσοστά… και 180% μπορώ να σου πω και η Ελλάδα έχει μόνο 300 θέσεις. Το crowd είναι ευτυχισμένο που τα έχει κάνει άνω-κάτω με τις έρευνες ώστε να μην μπορούν τα κόμματα και οι περισπωμένες να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα περί του εκλογικού αποτελέσματος. Λες και οι έρευνες βγάζουν κυβερνήσεις.
Από την άλλη υπάρχει μια διάχυτη πικρία που εκφράζεται με το λαϊκιστικά ισοπεδωτικό «όλοι ίδιοι είναι».
Και περιμένουν να γίνει κάτι που θ’ αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Λείπει όμως το ηθικό ανάστημα που θα οδηγήσει σε αλλάγες προς τα μπροστά.
Ας μην γελιώμαστε. Είμαστε μια βαθύτατα συντηρητική κοινωνία με ανύπαρκτες αξίες, παιδεία και ευαισθησία, που προσπαθεί να πάει μπροστά με την λαμογιά.
Έχουμε συνηθίσει να κατηγορούμε τα μεγάλα διαπλεκόμενα που μας τρώνε το ψωμί, αλλά στην καθημερινότητα μας προσπαθούμε να γελάσουμε ο ένας τον άλλον και να τον κλέψουμε.
Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι την περίοδο των πυρκαγιών ο γαύρος από 3 ευρώ πήγε 9.90 στην Λαϊκή. Λες και φυτρώνει στα δάση και στα βουνά. Όταν απελευθερώθηκαν οι τιμές στα εισιτήρια των καραβιών και ο περισσότερος κόσμος άρχισε να στρέφεται προς την ηπερωτική Ελλάδα, οι τιμές των ξενοδοχείων – φαγητών – καφέδων στις περιοχές αυτές αυξήθηκε σε μια νύχτα εξισώνοντας το κόστος με τις Κυκλάδες. Μην πούμε για πόσους πήγαν να πάρουν τη βοήθεια για τους πυρόπληκτους ενώ δεν την δικαιούνταν. Γεγονότα των τριών τελευταίων μηνών που μου έρχονται πρόχειρα στο νου.
Πως γίνεται να πάει μπροστά μια χώρα με πολίτες που ζουν στην πιο ακριβή χώρα της Ευρωζώνης και δεν έχουν κάνει ούτε ένα, μα ούτε ένα μποϊκοτάζ;
Πως γίνεται να πάει μια χώρα μπροστά που τα περιμένει όλα απ’ το κράτος;
Πως γίνεται να πάει μια χώρα μπροστά όταν κατοικείται κυρίως από υπερφίαλους, αποβλακωμένους από την υπερκατανάλωση και ζαλισμένους απ’ το κυνήγι της επιτυχίας;
Θα ψηφίσουμε την Κυριακή με ιδεολογική συνέπεια ο καθένας μας.
Πλην όμως για ν’ αλλάξουν τα πράγματα εκεί «πάνω», πρέπει πρώτα ν΄αλλάξουν πολλά πράγματα «κάτω». Πράγμα απίθανο.
Ησυχία, μην ξυπνήσουν
Ένα πράγμα που είναι εκνευριστικό σ’ αυτές τις εκλογές, είναι το γλίψημο των ΜΜΕ και των κομμάτων στους αναποφάσιστους. Ήταν από πάντα οι ρυθμιστές του εκλογικού αποτελέσματος αλλά τώρα πάνε να τους ανάγουν σε άτομα με πολιτικό κριτήριο που έχουν μπουχτήσει από τα κόμματα και δεν τους εκφράζει κανένα.
Για να έχει μπουχτήσει κάποιος από τα κόμματα πρέπει να ξέρει το τι εκφράζει το κάθε κόμμα.
Επίσης να μπορεί να ξεχωρίσει στοιχειωδώς τι θα πει Δεξιά, Αριστερά, Κέντρο κ.λ.π.
Το ότι «όλοι ίδιοι είναι» βολεύει γενικώς και ειδικώς αλλά δεν σημαίνει ότι έχει σχέση με την πραγματικότητα. Βολεύει γιατί δίνει την δυνατότητα να μετακινούνται απ’ το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Διακυβέρνηση και τούμπαλιν ανάλογα με το ρεύμα της εποχής. Όλοι αυτοί πριν τις εκλογές είναι συνήθως Συνασπισμός ή λευκό για να δείξουν λίγο αριστεροί, λίγο ψαγμένοι, λίγο προοδευτικοί αλλά την ώρα της κρίσης κάνουν ότι πει η τηλεόραση ανάλογα με το κανάλι που έχουν ανοιχτό. Εξού και τα δύο κομματα της εξουσίας δεν πέφτουν ποτέ κάτω απ’ το 85% συνολικά.
Η επιλογή θα ήταν εύκολη αυτή τη φορά δεδομένων και των επιδόσεων της Νέας Διακυβέρνησης αλλά τους βγήκε ο Γιωργάκης πολύ soft. Προφανώς θα έπρεπε να φωνάζει κι αυτός με το δίπιτο στο χέρι λίγο πριν ορμήξει στο κεμπάπ «θα διώξουμε τους νταβατζήδες» όπως έκανε ο «θεσμικός» και τους έπεισε το 2004 να τον ψηφίσουν.
Κανένας από τους αναποφάσιστους δεν δίνει μια σαφή απάντηση. Θέλουμε να εξευρωπαϊστουμε απαιτώντας ένα διαφορετικό είδος πολιτικών πιο σύχρονο ή θέλουμε να μείνουμε στους δημαγωγούς και τους ενθνάρχες του περασμένου αιώνα;
Σ’ αυτή την ερώτηση υπάρχει σιωπή… Δεν έχει πάρει ανοιχτή θέση η Στάη με τον Ευαγγελάτο και τους υπόλοιπους τηλευαγγελιστές, να ξέρει το κοπάδι τι ν’ απαντήσει.
Καθότι όλοι αυτοί οι αναποφάσιστοι κρίνουν με επικοινωνιακά κριτήρια και όχι με πολιτικά. Ψηφίζουν με τα ίδια κριτήρια που διαλέγουν ρούχα. Ότι τους γυαλίζει στο μάτι. Που πάει το ρεύμα, εκεί και αυτοί μπας και μείνουν εκτός μόδας.
Φαίνεται από το, σε τι απαντάνε στις έρευνες. Απάντησαν στην ερώτηση «αν η αντιπολίτευση χειρίστηκε καλά τις πρόσφατες πυρκαγιές» μια εβδομάδα πριν κατέβει ο Γιωργάκης στην Ολυμπία και αρχίσει τις παπαριές για την Νέα Ολυμπία… [με το καλό και Ακρόπολη στην Εύβοια…]
Για να μπεις στη διαδικασία ν’ απαντήσεις σ’ αυτή την ερώτηση πρέπει να είσαι τουλάχιστον κουτός. Ένας κανονικός άνθρωπος ξέρει [το αυτονόητο] ότι τον χειρισμό των εκάστοτε κρίσεων τον έχει η κυβέρνηση και αυτή κρίνεται εκ του αποτελέσματος.
Η αντιπολίτευση μετά κρίνεται.
Σχετικά με αυτά που προτείνει.
Κανένας δεν πρόσεξε ότι ο Γιωργάκης στην Ηλεία έταξε τα πάντα εκτός από ένα…
ΔΑΣΟΛΟΓΙΟ.
Εκεί που έπρεπε να πει την σωστή κουβέντα και να δεσμευτεί προσωπικά [sic], την έκανε γαργάρα.
Και κανένας δεν βγήκε να του πει. Έλα εδώ ρε μεγάλε. Ωραία τα οράματα και οι προοπτικές και οι νέες ολυμπίες και τα Ποσειδώνια και οι ακροπόλεις, αλλά γιατί δεν διατάζεις τους υποτακτικούς σου να καταρτίσουν επιτέλους αυτό το γαμημένο το δασολόγιο ώστε να πάψει ο πάσα ένας καραγκιόζης να διεκδικεί δασικές εκτάσεις;
Αλλά γιατί να το πει; Το απαίτησε κανένας; Όχι.
Απαίτησε κανένας να εγγυηθεί ότι η κυβέρνησή του [αν βγει] θα έχει ως απαράβατη αρχή της την αξιοκρατία; Πάλι όχι.
Του επισήμανε κανένας ότι ξέρουμε πολύ καλά ότι ο «θεσμικός» τα έκανε πουτάνα και δεν χρειάζεται να μας το υπενθυμίζει κάθε τόσο; Αυτός έχει να μας πει κάτι ουσιαστικό επί των θεμάτων γενικά; Ή θα συνεχίσει να τάζει διχίλιαρα και τριχίλιαρα σε όποια κοινωνική ομάδα συναντιέται; Κι αν μπορεί ας τα μοιράσει. Κανένα πρόβλημα, να πάρουμε κι εμείς το κατιτίς μας. Να μας πει όμως πρώτα που θα τα βρει…
Θα περίμενε κανείς δεδομένης της ανικανότητας των δύο κομμάτων εξουσίας και δεδομένων των πρόσφατων γεγονότων με της πυγκαγιές να υπάρχει μια τάση προς τα προοδευτικά κόμματα που έχουν μια σχέση με περιβαλλοντικές πολιτικές. Αμ δεν…
Αντίθετα ανεβαίνει η αποχή ψήφος στους πολύ μικρούς και η ακροδεξιά… για λόγους εκδίκησης στον δικοματισμό.
Σιγά παιδιά μόνο μην σκίσεται κανένα καλτσόν πάνω στην ένταση της εκδίκησης. Να χαρώ εγώ ευαισθησίες και ψαγμένους πολίτες. Τόσο ψαγμένους, που ούτε τα βασικά του εκλογικού νόμου δεν γνωρίζουν.
Όποιος απέχει απλά είναι ανύπαρκτος για το εκλογικό σύστημα… πολύ εκδίκηση…
Όποιος ψηφίσει μικρά κομμάτα που δεν έχουν ελπίδα να μπουν στη Βουλή απλά δίνουν τη δυνατότητα στα δύο μεγάλα κόμματα να αποκτήσουν αυτοδυναμία με ποσοστό μικρότερο του 42.7% που χρειάζονται…. τους κανανε τα μούτρα κρέας…
Από την άλλη, ρε μπαγάσες είσαστε δεξιοί και δεν σας πάει να ψηφίσετε αριστερό κόμμα. Με γειά σας με χαρά σας. Γιατί να βάλετε στη Βουλή μια τραγουδιάρα που δεν ξέρει ούτε ελληνικά να μιλήσει καλά – καλά και δεν ψηφίζεται ένα κεντροδεξιό κόμμα όπως είναι οι Liberals;
Μπορεί να τους έχω πει τα μύρια όσα σε παλιότερα posts αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι είναι νέοι άνθρωποι και προπάντων μορφωμένοι.
Δηλαδή έλεος! Μιλάμε για να διορθώσουμε τα πράγματα από την μία και από την άλλη προτιμούμε μια τραγουδιάρα μαζί μ’ ένα τσούρμο ακροδεξιούς στη Βουλή και όχι 5-10-20 μορφωμένους ανθρώπους;
Αυτή είναι η Ελλάδα που ονειρεύονται όλοι αυτοί;
Μια Ελλάδα που στο σύστημα των αξιών της είναι ικανή μια τραγουδιάρα να παίρνει αποφάσεις για το μέλλον του τόπου και όχι ένας απόφοιτος πανεπιστημίου;
Καμμένη χώρα
Προσπαθώ μέρες να γράψω κάτι για την Πελοπόνησσο. Αλλά τι να γράψεις; Για στροφιλίκια με την κλασσική πελοπονήσσια άσφαλτο σαπούνι; Για κόντρες με διάφορους Σουμάχερ που πίστεψαν ότι μπορούσαν; Για χαβαλέδες με τσοπάνηδες πάνω στα όρη στ’ άγρια βουνά; Για παπούδες στα χωριά που διαφωνούσαν για το ποιος δρόμος για το άλλο χωριό είναι άσφαλτος;
Οι δρόμοι εκεί είναι έτσι κι αλλοιώς. Το «τριγύρω» έχει χαθεί και μας έμειναν μόνο τα παλιά περιοδικά και οι χάρτες για να ξυπνάνε θύμησες.
Η απορία δεν είναι για το πως έγινε αυτή η καταστροφή. Πανεύκολα. Όσοι ξέρουν τις περιοχές εκεί κάτω θα καταλαβαίνουν ότι μιλάμε για ερημωμένες περιοχές. Το ότι ένα χωριό έχει 100 σπίτια δεν σημαίνει ότι κατοικούν 100 οικογένειες. Ή ότι ένας δήμος έχει 10.000 στρέμματα χωράφια δεν σημαίνει ότι καλλιεργούνται όλα. Τα πιο πολλά σπίτια και χωράφια είναι ασυντήρητα εδώ και χρόνια, εξαιτίας της αστυφιλίας. Άρα είναι και πολύ εύκολο να καούν στην πρώτη φωτιά.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να το επιτρέψουμε να γίνει.
Διαβάζω στην καραδεξιά ανεξάρτητη φυλλάδα την συνέντευξη του «πρωθυπουργού». Ισχύουν τα εισαγωγικά όσο κι αν στεναχωρούν αρκετούς που τον θεωρούν ως «καταλληλότερο»…
«Κανείς δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος, από τη στιγμή που χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, τη στιγμή που τεράστιες δασικές εκτάσεις υπέστησαν σοβαρό πλήγμα, τη στιγμή που συμπολίτες μας έχασαν τη στέγη και το βιος τους»
Φοβερή διαπίστωση. Μόνο που αυτή μπορώ να την κάνω και μόνος μου κοιτώντας απλά τις δορυφορικές εικόνες της ESA.
Απ’ τον πρωθυπουργό μιας χώρας όμως περιμένω να φροντήσει να μην συμβεί αυτό. Η δουλειά του πρωθυπουργού δεν είναι να σχολιάζει την επικαιρότητα σαν blogger αλλά να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή πρώτιστα και τις περιουσίες τους, όπως και την περιουσία της χώρας.
Και σ’ αυτό απέτυχε παταγωδώς απ’ ότι δείχνει η φωτιά στην Πελοπόνησσο. Και αντί για ένα συγγνώμη και να σηκωθεί να εξαφανιστεί από την ζωή του τόπου, έχει το θράσος [γιατί περι θράσους πρόκειται] να δηλώνει:
«Χρειάζονται πολλές ακόμη προσπάθειες, πολλές ακόμη βαθιές αλλαγές, για να φθάσουμε σ’ ένα πιο οργανωμένο, πιο αποτελεσματικό, πιο φιλικό κράτος, όπως το θέλει ο κάθε Ελληνας πολίτης. Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε, με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, για να ξεπεραστούν αδυναμίες δεκαετιών στη λειτουργία του κράτους».
Πολλές ακόμη προσπάθειες και πολλές ακόμη βαθειές αλλαγές…
που σημαίνει ότι έχουν γίνει κάποιες μέχρι τώρα. Μόνο που αυτές που γίνανε οδήγησαν στο να καεί η Πελοποννήσσος από την ανατολική ακτή μέχρι λίγο πριν τη δυτική…
– γιατί δικός του υφυπουργός ήταν αυτός που ήθελε να φτιάξει γήπεδα γκολφ σε δασικές εκτάσεις της Μεσσηνίας, με την ιδιοτήτά του ως πρόεδρος την ομοσπονδίας γκολφ.
– δικός του υπουργός ήταν αυτός που θέλησε να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος ώστε να μπορούν ν’ αποχαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις για ψύλλου πήδημα.
– δικός του υπουργός ήταν αυτός που μπούκαρε μαζί με τους συνδικαλιστές των σωμάτων ασφαλείας στα γραφεία του κόμματός του το χειμώνα, υποστηρίζοντας τα δίκαια ετοίματά τους.
– Η δική του κυβέρνηση ήταν αυτή που αποστράτευσε το 70% των αξιωματικών της Πυροσβεστικής για να προωθήσουν τα «δικά τους παιδιά» που το μόνο προσόν τους ήταν η κομματική ταυτότητα. Και μιλάμε για αποστρατους [πλέον] που είχαν εκπαιδευτεί στις Αμερικές με έξοδα του ελληνικού κράτους εν όψει των Ολυμπιακών. Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούν να συντονιστούν οι πυροσβεστικές δυνάμεις να σβήσουν μια φωτιά αφού την διοικούν ανίκανοι πλεόν.
– Δικός του υφυπουργός ήταν αυτός που δήλωσε ότι η αντιπολίτευση βάζει τις φωτιές για ν’ αποδειχτεί αργότερα ότι αυτός και μια βουλευτής έστειλαν μπιλιετάκι στο Υ.Δ.Τ. Για την προώθηση ημετέρων και που ευθύνονται με την ανικανότητά τους, για την καταστροφή του δρυμού της Πάρνηθας.
– Αυτός ήταν που έβαλε τον αρχηγό του Στρατού στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του κόμματός του, με αποτέλεσμα να μείνει το στράτευμα στα στρατόπεδα, σε μια στιγμή που μπορούσε να βοηθήσει τα μέγιστα.
– Αυτός ήταν που δήλωνε για αντιπλημυρικά έργα στην Χαλκιδική πέρσυ, που πλημύρισε χτες και για την Πάρνηθα υποσχέθηκε τα ίδια αντιπλημυρικά, και προχτές για την Πελλοπόνησσο.
– επί δικής του πρωθυπουργίας κάηκαν 13 εθνικοί δρυμοί σε δυο μήνες.
– δικός του υπουργός ήταν αυτός που δήλωσε για την καταστροφή της Ολυμπίας ότι κάηκαν απλά… λίγα δέντρα. Να υπενθυμήσω ότι τον Μάρτιο πρέπει να δώσουμε την φλόγα για τους Ολυμπιακούς.
– Αυτός ήταν που ανακάλυψε την θεωρία της «ασύμετρης απειλής» για να καλύψει την ανικανότητα της κυβέρνησής του, βάζοντας την χώρα σε πρόβλημα και πλήτωντας τον τουρισμό.
– αυτός είναι που κάνει προεκλογική καμπάνια στα καμμένα χρησιμοποιώντας χρήματα που είναι δωρεές του Ελληνικού λαού για τους πυροπαθείς. Και που μοιράζουν τα κομματόσκυλά του κατά το δοκούν στήνοντας παραμάγαζα, παρακάμπτωντας τους δήμους και τις νομαρχίες που είναι από το νόμο υπεύθυνοι.
– αυτός είναι που έταζε αποζημιώσεις στους πυροπαθείς της Χαλκιδικής και της Αχαΐας για να τους γειώσει κανονικά και τώρα μοιράζει αφειδώς χρήμα.
– αυτός είναι που καταπατά τους δημοκρατικούς θεσμούς και βρίσκει νομικίστικα κόλπα ώστε να επαναφέρει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ώστε να μπορεί να κάνει κομματική προπαγάνδα εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Αν πάρουμε υπόψην μας ότι ιστορικά το παρελθόν δείχνει το μέλλον αρχίζουν τα συμπεράσματα για την επόμενη μέρα.
Αν τα αντιπλυμηρικά έργα θα είναι σαν της Πάρνηθας όπως δήλωσαν χθες, τα οποία είναι ίδια με της Χαλκιδικής η οποία πλυμήρησε χθες… με την πρώτη βροχή καταλλαβαίνουμε τι τους περιμένει.
Ακόμα είναι το θέμα με την ανοικοδόμηση των 100 χωριών.
Πως θα γίνει; Θα υπάρξει σεβασμός στο περιβάλλον και την παράδοση της περιοχής ή θα λειτουργήσει ο νόμος της αρπαχτής και της ρεμούλας και θα έχουμε 100 μικρές Αθήνες, στην επαρχία;
Μπορούν να τα εγγυηθούν αυτά τα λαμόγια της κυβέρνησης;
Προφανώς όχι, γιατί το μόνο έργο που έχουν να επιδείξουν είναι… καταστροφικό για την χώρα.
Και θα πρέπει να είναι προτεραιότητα όλων μας, να εξαφανιστούν απ’ τον πολιτικό χάρτη.
Blues & Bikes 