Χάντρες και καθρεφτάκια
Χθες το πρωί είχα πάει βόλτα στην Λίμνη του Μαραθώνα. Το μόνο που μου έμεινε από την βόλτα είναι μια ψύξη στην δεξιά πλευρά από την συνήθειά μου να καπνίζω στο αυτοκίνητο.
Ώρες – ώρες σκέφτομαι μήπως δεν με πάει το cruising τελικά; Από την άλλη με τόσους οδηγούς του Σαββατοκύριακου δεν είναι να ξανοίγεσαι…
Α! Πέρασα και πρώτη φορά από το φράγμα και μου λύθηκε η απορία που βγάζει ο δρόμος. Συνήθως έφτανα μέχρι το φράγμα και επέστρεφα στο Καλέτζι… Αρζεντίνα rulezzzzzzzzzzzz!!!!!!!
Το βράδυ είχε Hard Rock Cafe το πρόγραμμα.
Αυτό το μαγαζί είναι μεγάλο ανέκδοτο. Έτσι όπως το πήραν πολλοί. Δεν λέω για το service. Το service μια χαρά είναι. Για τον διάκοσμο λέω…
Όταν είχε ανοίξει πήγαινε το κάθε πικραμένο fashion victim, να ζήσει την ροκιά του. Ξέροντας την αγάπη μου για τις κιθάρες, είχα ανάλυση κάθε Δευτέρα… Να πας, να πάθεις πλάκα!!!! Φοβερές κιθάρες… έχει απ’ όλους… Keith Richards… Clapton… Hendrix… Κοίταγα με μισό μάτι… Τι λέτε ρε ταγάρια, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα… Ξέρετε πόσο κάνει μια κιθάρα του Clapton; Δεν υπάρχει κάποια που να έχει πουληθεί κάτω από 300.000 δολάρια. 300.000 δεν κάνει καλά – καλά όλο το μαγαζί. Να υπάρχει μία στο Hard Rock στο L.A. Έχει μια λογική… στην Αθήνα όμως πολύ χλωμό το κόβω… Είναι στην μέση συμβόλαια και πνευματικά διακαιώματα…
Με τα πολλά κάποια στιγμή πήγα κι εγώ. Κοιτάγα στους τοίχους να δω. Κοιτάω την πρώτη. Squier… Η δεύτερη Squier… Η τρίτη Squier… Δεν μπορεί λέω κάπου θα υπάρχει μια αυθεντική Fender Strat… Έχω πάει τρεις φορές στο μαγαζί ακόμα να δω fender Strat. Όλες Squier…
Άρχισα να νοιώθω μαλάκας. Αν είναι τόσο της μόδας οι Squier, γιατί να δώσω τόσα λεφτά να πάρω Fender;
Οι Squier για όσους δεν ξέρουν είναι οι κορεάτικες Fender…Βουαλά η τιμή … Ορίστε και η τιμή μίας αυθεντικής Fender Strat… Αναλογικά αν το πάρεις, είναι αδύνατον να δώσει ένας επιχειρηματίας τόσα χρήματα για τον διάκοσμο. Όχι ότι η Squier δεν έχει signature artists… και ότι οι κιθάρες δεν είναι αυθεντικές. Είναι. Αλλά όχι στο επίπεδο που πιστεύει η μάζα. Καμία σχέση με αυτό το πράγμα. Να δεις σ’ ένα μαγαζί δέκα απ’ αυτές, αν πεις γουάου!!!!!! Τώρα οι Squier…
Αλλά είπαμε fashion victims… τι είπε η ράδιο και το περιοδικό… έτσι είναι. Πρέπει ν’ ακολουθούμε τις τάσεις της εποχής για ν’ ανήκωμεν κάπου. Αν υποστηρίξεις ότι δεν τρως την παραμύθα έτσι εύκολα σου κολλάνε την ταμπέλα του γραφικού ή του τρελλού ή οτιδήποτε σχετικό…
PS: Όπως είδατε δεν έγραψα τίποτα για τους βιομήχανους που σε 60 ευρώ λογαριασμό άφησαν 20 ευρώ μπερμπουάρ… και μετά μιλάνε για φτώχια και για πείνα στην Αφρική… χοχοχοχοχοχοχοχο!!!!!!!!!!!
Blues & Bikes 