Saturday Ride
Κανονικά το Σάββατο θα έπρεπε να κάνω αυτό που καθυστερώ εδώ κι ένα μήνα.
Οι σειρήνες του αγαπημένου μας πάρκου Che με καλούσαν και δεν άντεξα ν’ αντισταθώ.
Ένα Σαββατοκύριακο ακόμα χάθηκε μαζί με τα 4 προηγούμενα.
Πρέπει να λήξω το θέμα μέσα στην εβδομάδα. Όσο και να το ψάχνω άκρη δεν θα βρω.
Ας γίνει ότι γίνει, να πάμε παρακάτω.
Update: όσο πιο βαθειά μπαίνεις σε ένα πράγμα τόσο λιγότερα λάθη πρέπει να κάνεις ώστε να λειτουργούν όλα τέλεια.
Είχα πάρει ένα ζευγάρι μποτάκια που τα βρήκα σε πολύ καλή τιμή στο CRC. Τα φόρεσα μια φορά τον Απρίλη. Τους είχα βάλει τα σχαράκια και νόμιζα ότι τα είχα ρυθμίσει σωστά.
Το Σάββατο δεν μπορούσα να “κλειδώσω”. Κατέληξα πρόχειρα ότι είναι λάθος ρυθμισμένα.
Στο αποψινό check, είδα ότι είναι αλλού γι’ αλλού. Μαθαίνω σιγά σιγά…
City Fighter [2]
Τα πράγματα σχετικά μου το City Fighter προχωράνε πολύ αργά, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να βιαζόμαστε.
Ο πρώτος στόχος ήταν να γίνει πιο σημερινό και πιο urban το υπάρχον χρώμα του πλαισίου.
Η πρώτη σκέψη ήταν κάτι κοντά στο Azzurro Laser της Cinelli
Αλλά οι χρωματισμοί του logo μου έδωσαν την ιδέα
Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι το λευκό στα ποδήλατα δείχνει. Άρα θα πρόδθεσω και την τριχρωμία της reggae, με μαύρο το logo και θα είναι OK.
Που θα τις βάλω? Κοντά στον λαιμό ώστε να δείχνει πιο δυναμικό. Και μία στον κάθετο για ν’ αποκτήσει ισοροπία η σύνθεση.
O πρώτος στόχος επετεύχθει. To πλαίσιο είναι αρκετά mainstream που ήταν και το ζητούμενο.
Σειρά έχουν τώρα τα επιμέρους κομμάτια.
Κάτι λείπει, αλλά έρχεται μέσα στην εβδομάδα 
City Fighter [1]
Το έχω ξαναγράψει, είμαι ποδηλάτης βουνού. Καμία σχέση με προπονήσεις, μόνο διασκέδαση. Δώσε μου μονοπάτι και πάρε μου την ψυχή. Άσε με να λύνω προβλήματα, από που πρέπει να περάσω, πόσο δυνατά να [μην] κρατάω το τιμόνι, πόσο πίσω πρέπει να βγω από την σέλα. Ας χρειαστεί να κουβαλήσω. Κανένα πρόβλημα.
Αλλά…
Φέτος το καλοκαίρι, ήρθα σε επαφή ποδηλατικά, με το downtown. Είχα και καλή παρέα.
Μέσα από τις συζητήσεις με καφέδες δίπλα στη θάλασσα και μπύρες στην Πλάκα, βγήκε ένα “πρόβλημα”.
Ποιο είναι το απόλυτο ποδήλατο πόλης?
Με ποιο θα ήθελα για να συμμετέχω στα Beer Sunday Riders της μουσικοποδηλατικής κολεκτίβας των Bloozers?
Οι πρώτες προσεγγίσεις ήταν καθαρά βουνίσιες. Τι είναι πιο καλό στο να ρολάρει σ’ έναν δασικό?
Ένα 29άρι. Αφού τα καταφέρνει στο βουνό, η πόλη θα είναι ένα piece of cake γι’ αυτό.
Άρα θέλω ένα 29άρι πλαίσιο.
Τι υλικό?
Αλουμίνιο? Carbon?
Οι ειδικοί της πόλης είπαν για ατσάλι. Το δέχομαι γιατί ακούγεται ενδιαφέρον.
Βρήκα ένα ατσάλι 29άρι στην Surly.
Επειδή ένα πλαίσιο δεν είναι ποδήλατο, χρειάζεται και περιφεριακά.
Ας βάλουμε αυτά που ξέρουμε. Sram φρενοταχύτητες, Fox αναρτήσεις, Dt-Swiss τροχούς και δεν συμμαζεύεται…
… ΩΠΑ!!!!
Μπορεί αυτό που θέλω ήθελα, να στήσω να είναι αποτελεσματικό για Cross Country long rides, αλλά δεν κάνει για το downtown. Σαν να πάρεις ένα Hummer για να πας για καφέ στα Εξάρχεια.
ΔΕΝ το κάνεις, εκτός κι αν είσαι τελειωμένος.
Ξαναπάμε απ’ την αρχή.
Βάλε τον μέσο μαλακοπίτουρα, μελλοντικό αστικό αναβάτη, τι ρωτάει?
“Θέλω ένα ποδήλατο για την πόλη και για λίγο χώμα μέχρι 300 ευρώ”…
Δεκτό, αλλά εγώ θέλω το ακριβώς αντίθετο. Θέλω το απόλυτο “όπλο” για την πόλη. Και έχω αποφασίσει ότι δεν θέλω κάτι stock.
Τι είναι το απόλυτο ποδηλατικά για κίνηση στην άσφαλτο?
Μια κούρσα, μεγάλε! Ω ναι!
Ποιος φτιάχνει καλά κουρσάδικα ατσάλια?
Εύκολη απάντηση. Οι Ιταλοί.
Πάμε στην Cinelli να δούμε τι έχει. Supercorsa, καθαρά αγωνιάρικο πλαίσιο, προς 1400 ευρώ. Πολλά για ποδήλατο πόλης και συν τοις άλλοις, δεν ζεύεις το άροτρο σε καθαρόαιμο άλογο για να οργώσεις το χωράφι.
Ξαναπάμε στην “αγαπημένη μας” Surly να δούμε τι έχει [αν έχει] κάτι να προτείνει.
Θα μου πεις γιατί Surly. Μα γιατί δουλεύει Cro-mo 4130. Τι άλλο δηλαδή?
Έχει κάτι? Έχει. Surly Pacer είναι η πρότασή της.
Τι λένε οι ίδιοι για το πλαίσιό τους?
Σίγουρα δεν είναι το πιο μοδάτο high-end πλαίσιο της πιάτσας, που θα κερδίσει όλα τα βλέμματα στο Beer Sunday Riders αλλά είναι ένα πλαίσιο, που σου επιτρέπει να καβαλάς όλη την ημέρα, χωρίς να νοιάζεσαι πως δείχνεις.
Θες αμιγώς ποδηλατικά ρουχα? Μέσα είσαι. Θες τζιν και σανδάλια? Ακόμα πιο μέσα.
Εδώ είμαστε.
Χρώμα? British Racing Green.
Μπάστα.
Δεν είναι τυχαίο χρώμα το British Racing Green. Το έχουν “φορέσει” μερικά από τα πιο sexy μηχανήματα της πιάτσας.
Μια χαρά δείχνει για τα seventies αλλά τώρα έχουμε 2010. Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουμε σκελετούς στην ντουλάπα, όσο κι αν κάποιοι λατρεύουν να ζουν μ’ αυτούς.
Με το που έφτασε στα MudGrider Labs, η πρώτη ενέργεια ήταν, διαλυτικό και εξαφάνισμα του British Racing Green.
Πρώτα πρέπει να βρούμε το χρώμα και τα γραφικά. Πάμε για κάτι πoιο urban, πoιο 2010.
Μετά θα βρούμε τι θα βάλουμε τριγύρω.
Απογοήτευση
0 στα 6
… και ούτε ένα καινούριο ενοικιαστήριο στον ορίζοντα.
Με βλέπω σε παγκάκι.
Και για να μην τρελλαθούμε 400 ευρώ ενοίκιο σε πολυκατοικία του ’70 δεν τα δίνω.
Sunday Ride
Τα βιβλία με τις οδηγίες, λένε ότι σε κάθε βόλτα πρέπει να βάζεις έναν στόχο του τι θα βελτιώσεις και να μένεις εκεί. Ένα πράγμα που έχει βελτιωθεί στις δύο τελευταίες βόλτες, είναι η μέση καρδιακή συχνότητα κάτα 20 παλμούς.
Μεσοβδόμαδα θα πρέπει να δουλεύω τους τετρακέφαλους. Από την κούραση “κλειδώνουν” και δεν μπορώ να κινούμε πάνω στο ποδήλατο. Αυτό με κάνει αργό στα μονοπάτια και να μειωνεκτώ στις απότομες κατηφόρες.
Επίσης έπλυνα το ποδήλατο και λάδωσα την αλυσίδα. Πολύ ωραία φάση οι εξειδικευμένες βούρτσες. Σου λείνουν τα χέρια για να πλύνεις ένα Mtb διπλής ανάρτησης.
Blues & Bikes 