Κείμενο εύκολης σοφίας
Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Οταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε:
«Είναι γεμάτο το βάζο;». Οι μαθητές απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο». Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Οταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο»;
Και οι μαθητές απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο». Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βοτσάλων. Οταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;». Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο». Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπίρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Οταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;». Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν: «Ναι, είναι γεμάτο». «Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη. Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, το στερεοφωνικό μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες ούτε για τα βότσαλα. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας».
Το κείμενο είναι από την στήλη του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου στην SportDay.
Το καλοκαίρι έχει αρχίσει εδώ και δυο μήνες. Το επισημαίνω για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι και εύχονται καλό καλοκαίρι στις 30 Ιουλίου
Όνομα και μη χωριό
Για να είμαι ειλικρινής αυτή η… you know who, είναι γαμώ τα άτομα. Αυτή η υπερκινητικότητά της είναι απολαυστική λέμε!
Γι’ αυτό θα της χαρίσω το καλύτερο Summertime… ever!
Αν και έχω μίαν μικρήν υποψίαν ότι δεν της αρέσουν τα blues…
Λευκός θόρυβος: "Να θυμηθώ, να ξεχάσω να θυμηθώ"
Αυτό το post είναι αντί comment στο καταπληκτικό post του Ματοσακού
Λευκός θόρυβος: “Να θυμηθώ, να ξεχάσω να θυμηθώ”
Έχεις δει ποτέ Porsche να πηγαίνει στην Αθηνών – Κορίνθου; Συνήθως πάνε στην μεσαία λωρίδα σαν κότες.
Έχεις αναρωτηθεί γιατί; Κουλομαρίες – κότες ίσως να σκέφτηκες, την ώρα που τα Astra πάνε στην αριστερή με 150+. Λοιπόν σ’ αυτόν τον δρόμο, εμείς οι γκαζοφίλ, ξέρουμε ότι με οποιοδήποτε αμάξι που έχει σοβαρή ανάρτηση και τιμόνι [σύστημα διεύθυνσης να το πω επιστημονικά] πας με πάνω από 100, σου κόβεται η περίοδος. Είναι τόσο κακοφτιαγμένος που νομίζεις ότι ταξιδεύεις με κομπρεσέρ.
Αυτόν τον δρόμο που λες, βρέθηκε ένας ΥΠΕΧΩΔΕ τότε και είπε «δεν το παραλαμβάνω ρε μάγκες, ξαναφτιάξτε τον σωστά». Αυτός ο πεχωδές έμεινε στην ιστορία σαν το λαμόγιο που έχει φάει ένα σωρό λεφτά. Δεν νομίζω να χρειαζεται να πω το όνομα, αλλά καταλαβαίνεις πως λειτουργεί το κεφαλαίου. Αν τολμήσεις και μας πας κόντρα σε φάγαμε λάχανο. Αν πας με τα νερά μας, θα περάσεις ζάχαρη, με τα ταξιδάκια σου και την ξαπλώστρα σου στην Ψαρού. «Τρώει το κεφάλαιο, τρώνε και οι άλλοι» όπως έλεγε ο Παπαγιανόπουλος σε μια παλιά ελληνική ταινία.
Όταν ψηφίσαμε το Σημίτη [όσοι τον ψηφήσαμε], τον ψηφίσαμε για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά. Την δουλειά την έκανε, και ενδιάμεσα έστειλε στο σπίτι τους καμιά 15αριά μεγαλοστελέχη του πασόκ που υπήρχε υποψία ότι τα έπαιρναν. Πρόσεξε υποψία, δεν αποδείχτηκε τίποτα αλλά χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει θα μου πεις και θα έχεις δίκιο. Τα γίδια, ο κυρίαρχος λαός, αντί να πουν μπράβο καλά το πας, το εξέλαβε σαν παραδοχή ότι τα παίρνουν και μας έφερε τον σαπιοκοιλιά για να κάνει διαπιστώσεις μεταξύ τζατζικιού και δίπιττου κομπλέ.
Πάμε τώρα σ’ αυτόν που «δεν κάνει… το παιδί»…
Λέει πριν τις εκλογές ότι μια Σοσιαλιστική κυβέρνηση για να είναι κοινωνικά δίκαιη, πρέπει να λειτουργεί με το Σουηδικό μοντέλο. Διάβασε το παράδειγμα, τι εστί Σουηδικό μοντέλο. Τα συνδικάτα με κάποιον συνδυασμό νόμων, επενδύουν τα λεφτά των ταμείων τους στις εταιρίες απ’ τις οποίες προέρχονται και για αντάλλαγμα παίρνουν μετοχές. Έτσι το συνδικάτο του μετάλλου έχει το 25-30% της Volvo. Πάνε στην συνέλευση των μετόχων πέρσυ και βγαίνει ο μεγαλομάνατζερ και λέει τα κέρδη να γίνουν μερίσματα. Σηκώνετε πάνω ο μάστορας και του λέει ότι τα κέρδη θα επενδυθούν ξανά στην εταιρία για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και να δημιουργηθούν καινούριες. Τάβλα τα λαμόγια της Ford, που περίμεναν να καλύψουν χασούρες αλλού με το μέρισμα. Το πιάνεις τώρα γιατί δεν είναι κατάλληλος ο ΓΑΠ κατά τας γραφάς;
Θα μου πεις τώρα τι κάνουμε;
Κάτσε έχει κι άλλο.
Τα εισιτήρια των καραβιών ακρίβηναν 50%. Όλοι διαμαρτύρονται. Αν πάμε στο λιμάνι την Παρασκευή το απόγευμα θα δούμε όλα τα καράβια να φεύγουν γεμάτα. Γιατί;
Μα δεν έχεις δει κανέναν να σου κοκορεύεται ότι του αύξησαν το όριο στην πιστωτική κάρτα; Ε; Εμένα με κοιτάνε λές και μου λείπει κανά χέρι όταν λέω ότι δεν έχω πιστωτική. Όλοι ζουν έτσι. Κάνουν και τα κόλπα με τα δάνεια και τις μεταφορές υπολοίπου και νοιώθουν σαν Κόκαλης αφού νταραβερίζονται με τις τράπεζες. Τους παίρνουν από την τράπεζα να τους πουν το υπόλοιπο που χρωστάνε και καμαρώνουν που κάποιος ασχολείται μαζί τους. Νοιώθουν σημαντικοί κατά το αν στην Ελλάδα δεν χρωστάς δεν σε υπολογίζει κανένας…
Είναι μέχρι να γίνει η πρώτη Inland Empire στην Ελλάδα. Όταν θα δεις τους πρώτους «σούπερ-ντούπερ-γουάου» να φτιάχνουν τσαντίρ – μαχαλλλλλά στα Λιόσα…
Αν τους το επισημάνεις αυτό θα σε πουν τσίπη – μίζερο – γκαντέμη.
Εδώ είναι το point. Στην Ελλάδα όλοι πιστεύουν ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά και τα κακά αφορούν πάντα τους άλλους. Εμείς, θα την βρούμε την άκρη λεβεντιά, έχουμε καλά κονέ, δεν είμαστε τίποτα τυχαίοι…. Από τον πολιτικό που κάνει ταξιδάκια με εθνικούς προμηθευτές [αν διαβάσεις το πρόγραμμα του Μισέλ είναι σαν να διαβάζεις οδηγό διακοπών στο Μίτρο του πετροκωστόπουλου], μέχρι το wonna be που πάει Μύκονο με δανεικά απ’ τις τράπεζες.
Δεν είναι ότι δεν έχει πρόταση η αριστερά έναντι του φιλελευθερισμού. Έχει και παραέχει. Είναι το ύφος της πρότασης. Η Αριστερά λέει μια ξαπλώστρα στην Ψαρού για τον καθένα. Δικαιοσύνη και ισότητα. Ο φιλελευθερισμός λέει ακριβώς το αντίθετο. Δικαιούνται ξαπλώστρα μόνο όσοι [εξ]υπηρετούν το σύστημα. Των λίγων και των εκλεκτών. Αν βάλεις τον ατομικισμό των Ελλήνων στην εξίσωση, βλέπεις γιατί η Αριστερά δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Η λύση εν κατακλείδι;
Όπως λένε οι φιλελεύθεροι: «η αγορά θα την δώσει». Ένα σύστημα που θέλει να παίρνει χωρίς να δίνει τίποτα, πόσο μπορεί ν’ αντέξει; Ήδη τα μεγάλα κεφάλια στην Ευρώπη, λένε διαλύστε το υπάρχον σύστημα του φιλελευθερισμού πριν μας διαλύσει αυτό.
Είναι μέχρι να σου χτυπήσει την πόρτα κάποιος γνωστός σου ένα βράδυ και σου ζητήσει να τον φιλοξενήσεις για μια δυο – νύχτες μέχρι να βρει τι θα κάνει, επειδή του πήρε το σπίτι η τράπεζα για χρέη.
Τότε θα έχεις πολύ δουλειά να κάνεις. Τώρα άνοιξε μια μπύρα, απόλαυσέ την και φρόντισε να μαζεύεις δυνάμεις. Θα σου χρειαστούν, αν μ’ εννοείς…
Σκιές
Σάββατο βράδυ στον πεζόδρομο της Ερμού.
Φεστιβάλ για τους μετανάστες.
Κάτω πεταμένα λευκά χαρτάκια που γράφουν «το πρωί σας βάραμε, το βράδυ γλεντάμε – Δήμος Αθηναίων»…
Ο κόσμος εκείνη την ώρα λιγοστός, τα «μαγαζά» πιο κάνω ασφυκτικά γεμάτα.
Η συμπάθειά μας για τους μετανάστες είναι τόσο ειλικρινής, όσο οι γκόμενες που λένε ότι λατρεύον την jazz. Εμείς συμπαραστεκόμαστε στους μετανάστες αρκεί να είναι σε άλλη χώρα και οι γκόμενες δεν έχουν κανένα πρόβλημα ν’ ακούνε Kenny Burrell αρκεί να παίζει σε άλλο μαγαζί…
Blues & Bikes 