Τετράγωνα κάλαντα
Χάζευα κάποια στιγμή στο site της Martin διάφορα… χαζομάρες να περάσει η ώρα και το μάτι μου έπεσε σε μια ξανθιά που της έφτιαξαν signature κιθάρα. Για Χριστούγεννα γράφω, μην παραξενεύεστε…
Αναρωτήθηκα λοιπόν ποια είναι αυτή η Rory Block που μπαίνει στον κόπο ολόκληρη Martin να φτιάξει κιθάρα για πάρτη της;
Έψαξα και βρήκα ότι είναι απ’ τους καλύτερους fingerstyle blues guitar players στον κόσμο. Μάλιστα ο Son House είχε πει γι’ αυτήν όταν την είχε ακούσει “Where did she learn to play like this?”
Διαβάζοντας την ιστορία της ζωής της στο προσωπικό της site φαίνεται ότι είναι ένας άνθρωπος με τεράστιες ψυχικές δυνάμεις… Διαβάστε την, αξίζει να δείτε πως σκέφτεται μια μάνα που χάνει τον γιό της.
Το τραγουδάκι που παίζει είναι το Teraplane Blues, παλιό καλό classic του Robert Johnson. Απ’ αυτά που μ’ αρέσουν να παίζω κι εγώ. Ελάχιστοι τα γνωρίζουν και σ’ ακόμα πιο λίγους αρέσουν. Δεν τα παίζεις σε παρέα. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Λοιπόν αυτό το στυλ μουσικής θέλει και συγκεκριμένο τύπο κιθάρας. Το είχα ξαναγράψει και κάποια στιγμή παλιότερα.
Περπατούσα στο κέντρο της Αθήνας και περνώντας απ’ το γνωστό κατάστημα και είδα μία στην βιτρίνα.
Μπήκα μέσα ρώτησα πόσο κάνει, δεν την δοκίμασα είπα απλά ευχαριστώ ευγενικά κι έφυγα.
Όχι δεν ήταν ακριβή. Για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον. Θα μπορούσα να βγάλω την cashcard να πληρώσω με μετρητά και να την πάρω.
Σχεδόν ένα χρόνο το σκέφτομαι και κάθε φορά το αναβάλω. Από ενοχές. Ενοχές για την “σπατάλη” και την “υπερβολή”, του να έχει ένας beer party player, 4 κιθάρες σπίτι του. Το ότι τις έχω, όχι γιατί ξέρω να παίζω αλλά γιατί μπορώ να τις αγοράσω.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι είναι κάποια πράγματα στην ζωή μας που παίζουν κεντρικό ρόλο. Ότι κι αν κάνουμε, όσο μπροστά κι αν πάμε, πάντα τα έχουμε σαν στήριγμα και σαν ένα σχέδιο διαφυγής. Μπορούν τα πάντα ν’ αλλάζουν μέσα μας κι έξω μας αλλά αυτά παραμένουν σταθερά. Κι αυτό σε μένα είναι το να παίζω μουσική. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεπεράσω τις ενοχές μου και τους αυτοπεριορισμούς που αυτές μου επιβάλουν. Ίσως να το επιτύχω μέσα στο 2007. Ίσως και ποτέ.
Το σίγουρο είναι ότι την μία κιθάρα θα την κάνω δώρο σε κάποιο ορφανοτροφείο ή σε κάτι τέλος πάντων που έχει σχέση με παιδιά. Δεν θέλω να την πουλήσω.
Ο Αη Βασίλης ήταν πάντα γενναιόδωρος μαζί μου. Ώρα να γίνω κι εγώ το ίδιο.
Καλές γιορτές, καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία.
Θα τα ξαναπούμε του χρόνου, κατά τις 2 με 3 Γενάρη.
Καλά να περνάτε και να προσέχετε!!!!!
Άλλα… γυάλα…
Οι Blues Wire έβγαλαν το πρώτο τους DVD. Φυσικά δεν υπάρχει θεωρία να μην το έχω στην δισκοθήκη μου, καθότι φανατικός του σχήματος [sic]. Κατέβηκα στο κέντρο στο γνωστό μεγάλο δισκοπωλείο, μετά από 2 χρόνια παρακαλώ, να το προμηθευτώ.
Το «μετά από δύο χρόνια» έχει σημασία. Όχι γιατί δεν αγόραζα δίσκους όλο αυτό το διάστημα. Απόφευγα εσκεμένα τις μεγάλες αλυσίδες και προτιμούσα να δίνω τα χρήματα στον Μπαμπίνο που είναι μικρό δισκοπωλείο στο χωριό μου, φίλος και πλήρως ενημερωμένος. Και αν δεν υπάρχει κάτι εκεί στο κατάστημα, σε δυο μέρες το έχω στα χέρια μου.
Φυσικά το μεγάλο δισκοπωλείο δεν είχει το DVD των Blues Wire… Είχε όλα τα DVDια των Ρουβαδομαζωνάκηδων και των Βισσοβανδήδων… μέχρι και καινούριο DVD των Πυξ Λαξ είχαν, που έχουν διαλυθεί εδώ και δέκα χρόνια!!! Δεν μου κάνει εντύπωση. Ας είναι καλά οι δισκογραφικές εταιρίες που προσπαθούν να χειραγωγήσουν την αγορά. Η γνωστή κυρία που έκανε τώρα τελευταία την εμφάνισή της. Η IFPI…
Αυτό που παρατήρησα σε σχέση με παλιά είναι το ψεμματάκι της IFPI. Ότι μειώθηκαν οι πωλήσεις δίσκων. Μια καθημερινή και το δισκοπωλείο μεγαθήριο ήταν γεμάτο ακόμα και μετά τις 9.00. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί που αγόραζαν δίσκους συνεχίσουν ν’ αγοράζουν κι αυτοί που προτιμούσαν τις αντιγραφές κασσετών τώρα έχουν περάσει στο downloading mp3’s.
Η μόνη εξήγηση είναι ότι δεν πουλάνε αυτοί που θα ήθελε να πουλάνε η IFPI. Σουξεδάκια της σειράς που παράγονται με το κιλό και μετά την πάροδο του μήνα να κάνουν μόνο για σουβέρ. Βέβαια ό Μάλαμας πουχου που βγάζει δίσκο κάθε δύο χρόνια και οι ακροατές του αγοράζουν δίσκους δεν προσφέρεται για κερδοσκοπία… Κατάλαβες; Είναι όλα θέμα συμφερόντων…
Άσχετο αλλά μια και λέγαμε για συμφέροντα, δεν πέρασε μια μέρα απ’ τον θάνατο της διαδικτυακής περσόνας που έλεγα στο προηγούμενο post και άστραψε και βρόντηξε. Η διαδικτυακή περσόνα τα έκανε αυτά.
Δεν ξέρω, αλλά τελικά το να μην δέχεσαι την υποκρισία στις ανθρώπινες σχέσεις, είτε είναι ερωτικές, είτε φιλικές, μόνο προβλήματα μπορεί να σου δημιουργήσει.
Από την άλλη πόσο μπορεί να σου λείψει η συντροφιά ενός υποκριτή; Ή πολύ περισσότερο τι μπορεί να σου προσφέρει η συνύπαρξη μαζί του;
Cold Shot
Αυτή την εβδομάδα τελειώνει την καρριέρα της μία διαδικτυακή περσόνα. Μετά από 3.5 χρόνια διαδικτυακής ζωής, 2942 posts, άλλοτε αστεία, άλλοτε σοβαρά, άλλοτε με πολλά νεύρα, ο δημιουργός της αποφασίζει να την αποσύρει απ’ την κυκλοφορία και να την στείλει διακοπές διαρκείας.
Κάποια πράγματα πλεόν ανήκουν στη χώρα των αναμνήσεων.
Ας αρχίσει ο τουρισμός… :-)))))
Ο Σκρουτζ τώρα δικαιώνεται
Σήμερα είναι 11 Δεκεμβρίου. Αυτό από μόνο του είναι ένα πρόβλημα. Κανονικά θα έπρεπε να είναι 20 Νοεμβρίου, μην πω 10 Οκτωβρίου για πιο καλά. Να έχω λίγο χρόνο βρε αδερφέ μπροστά μου να μπω στο X-mass Spirit.
Το οποίο X-mass Spirit σήμερα συνειδητοποίησα ότι δεν το έχω καθόλου. Καμία σχέση με το αντικείμενο. Σ’ αυτό το σημείο είναι οφθαλμοφανής η χρησιμότητα μιας γυναίκας. Καθότι οι γυναίκες έχουν άμεση σύνδεση με το X-mass Spirit. Από τις 10 Νοεμβρίου έχουν αρχίσει τα σχέδια στολίσματος του δέντρου. Το δέντρο είναι by default μαζί με τα καινούρια στολίδια κάθε χρόνο. Δηλαδή την βόλτα στα στολιδάδικα δεν την γλιτώνεις. Και τον φλεβίτη επίσης.
Μετά έρχονται τα ρεβεγιόν, αν δεν αρχίσει η μουρμούρα για Ευρώπη.
Καθότι μια εβδομάδα στο Παρίσι κοστίζει όσο τέσσερις μέρες στο Καρπενήσι αλλά μέρες που ‘ναι να μην αρχίσουμε τα κοινωνικά σχόλια για το που πάει αυτή η χώρα…
Από την άλλη βαριέμαι αφόρητα το στόλισμα του δέντρου. Καθότι μετά από 20 μέρες θέλει ξεστόλισμα. Ανέβα στο πατάρι να το κατεβάσεις, άντε να το στολίσεις, άντε μετά να τα μαζέψεις και ξανά πατάρι.
Μια χρονιά που λέτε στο γραφείο είπαμε να στολίσουμε την γαλαρία… εκεί που καθόμαστε οι μαντράχαλοι. Πήγαμε και πήραμε φωτάκια σαν αυτά τα πράσινα που βάζουν στο μπαλκόνι. Τα σβήσαμε όταν μετακομίσαμε στον επάνω όροφο δύο χρόνια μετά. Πλήρης ισοπέδωση αγαπητοί μου αναγνώστες. Με τον καύσωνα τον Ιούλιο είχαμε τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια να αναβοσβήνουν!!!
Από μία πλευρά μπορεί να φταίει και η δουλειά μου. Αν έχεις αρχίσεις να ετοιμάζεις πράγματα για τα Χριστούγεννα απ’ τις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν φτάσουν τα Χριστούγεννα εσύ τα έχεις ήδη βαρεθεί. Ειδικά αν έχεις σχεδιάσει μία Χριστουγεννιάτικη κάρτα 22 φορές μέχρι ν’ αρέσει στην αγάμητη marketing manager… Όλοι κανονίζουν τριήμερο την 28η Οκτωβρίου κι εσύ βρίζεις τον Ηρώδη που έκανε μισές δουλειές.
Έτσι όπως πάει το πράγμα, δεν θα προλάβω να γράψω γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Όλα κι όλα μπορεί να βαριέμαι το δέντρο, αλλά στον Άγιο Βασίλη πιστεύω. Κι επειδή αυτές οι κόκκινες κάλτσες που πουλάνε στα μαγαζιά μου φαίνονται κομμάτι μικρές, βάζω στο τζάκι μία NIKE ερυθρόλευκη που έχω απ’ το 5Χ5. Ξέρεται αυτές τις ποδοσφαιρικές που φτάνουν μέχρι το γόνατο… να είναι μεγάλη να χωράει τα δώρα… τσιγκουνιές θα κάνουμε;
Και ο Αγιος Βασίλης κύριος. Το σωστό να λέγεται. Κάθε χρόνο μου φέρνει δώρο.
Φέτος είχα σκοπό να του ζητήσω να μου φέρει ένα Clio RS… να λείπουν οι βλακείες, ένα της Tamiya σε κλίμακα 1/18… κανονικό θα μου έφερνε. 1/1. Αλλά μετά βγήκε το Megane με μπλοκέ και σκέφτηκα μήπως να ζητήσω Megane… αλλά πάλι μήπως είναι μεγάλο και δεν χωράει απ’ την καμινάδα; Γιατί στο γκαράζ σίγουρα δεν μπαίνει τόσο στενή που φτιάξαμε την ράμπα στην είσοδο…
Μέχρι ν’ αποφασίσω τι να ζητήσω απ’ τον Άγιο Βασίλη, πρέπει να πάω να πάρω καινούρια στολίδια…
Σιγά μην γλίτωνα το δέντρο και το σκαρφάλωμα στο πατάρι…
Πίστα F1 στο Ελληνικό. Μόνο έτσι θα γίνει πάρκο.
Κατ’ αρχήν να πω ότι ήμουν υπέρ της άποψης του κυρ – Κώστα. Δεν κλείνει ποτέ ένα αεροδρόμιο σ’ ένα οργανωμένο κράτος για ένα σωρό λόγους.
Ένας απ’ αυτούς, στην περίπτωσή μας ήταν η μεταφορά της Ολυμπιακής στο Ελ. Βενιζέλος. Γιατί να χρεωθεί κι άλλο μία ήδη καταχρεωμένη εταιρία ώστε η οποιαδήποτε προσπάθεια εξυγείανσής της να είναι αδύνατη;
Από την στιγμή που έκλεισε, έπρεπε να δούμε τι θα γίνει με το φιλέτο [sic] του αεροδρομίου. Αποφασίστηκε να γίνει μητροπολιτικό πάρκο με ήπια οικοδόμηση. Δηλαδή κόβουμε το μισό σε οικόπεδα στη λογική ξεπουλάμε ότι μπορεί να πουληθεί και ότι περισέψει το κάνουμε πάρκο.
Επειδή όμως οι κατασκευαστικές εταιρίες λύνουν και δένουν στην Ελλάδα από την εποχή μετά τον εμφύλιο κι έχουν βάλει στόχο να τσιμεντώσουν κάθε ελεύθερο τετραγωνικό, το πιο πιθανό είναι να κοπεί όλο οικόπεδα με μια πρόβλεψη για 2-3 εμπορικά κέντρα, άντε και καμιά πλατεία για τα μάτια του κόσμου… Στο όνομα της ανάπτυξης πάντα…
Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν αλλά δεν είχαν υπολογίσει τους Τούρκους.
Που εμπλέκονται οι Τούρκοι θα μου πείτε. Έφτιαξαν πίστα F1 στην Πόλη κι έγινε ήδη αγώνας. Άρχισαν να λειτουργούν τα εθνικοαπελευθερωτικά αντανακλαστικά των Ελλήνων. Πίστα F1 στην Ελλάδα συζητιέται εδώ και χρόνια και κατάφεραν οι Τουρκαλάδες όχι απλά να την φτιάξουν σε χρόνο dt αλλά να κάνουν και αγώνα!!!
Τα αυτοκινητιστικά περιοδικά άρχισαν το δούλεμα. Τώρα που έφταιξαν οι Τούρκοι πίστα υπάρχουν σοβαρές ελπίδες να φτιαχτεί και στην Ελλάδα.
Και βγήκαν αληθινά γιατί κάτι ήξεραν!!!
Έφεραν οι αρμόδιοι φορείς τον Εκλστόουν στην Ελλάδα και τον έβαλαν να δηλώσει ότι το Ελληνικό είναι ιδανικός χώρος για μια πίστα F1. Την ρούμπωσαν οι καυλόγκαζοι την γαλάζια διακυβέρνηση!!!!
Πως; Ο Υπεχωδέ ωρίεται ότι στο Ελληνικό θα γίνει πάρκο [και ήπια οικοδόμιση μην ξεχνιώμαστε] και να ξεχάσουν τις πίστες… Όμως κανένας στην Ελλάδα δεν παίζει με τα Ελληνοτουρκικά. Φτιάχτηκε πίστα στην Τουρκία; Έπρεπε να έχουν αρχίσει να σκάβουν οι μπουλντόζες εδώ και καιρό…
Δεν αρκούν πλεόν τα εγκαίνια της πίστας στον Ορχομενό απ’ τον κ. Μητσοτάκη και οι συνεντεύξεις τύπου για πίστα στην Χαλανδρίτσα… Πρέπει να οριστεί το μέρος.
Κακά τα ψέμματα. Η Χαλανδρίτσα και ο Ορχομενός δεν μπορούν να φιλοξενίσουν πίστα και να είναι βιώσιμη. Γιατί δεν έχουν τις υπόλοιπες υποδομές που χρειάζεται μία πίστα. Εύκολη πρόσβαση και ξενοδοχειακές μονάδες. Και κάτι άλλο. Δεν έχει γίνει τίποτα εδώ και χρόνια γιατί περιμένουν να ενταχθούν στο αναπυξιακό πρόγραμμα και να πάρουν χρήματα απ’ τον προϋπολογισμό…
Η λογική λέει πίστα μόνο μέσα στην Αττική. Και μέσα στην Αττική δύο μέρη υπάρχουν. Το Ελληνικό και τα Μέγαρα με επέκταση της ήδη υπάρχουσας πίστας.
Εδώ αρχίζει το μεγαλό φαγοπότι. Οι μεγάλες κατασκευαστικές ήδη έχουν αρχίσει και αγοράζουν τα παρακείμενα στην πίστα χωράφια. Το γιατί δεν θέλει ερώτημα. Η υπάρχουσα πίστα ανήκει στον Δήμο Μεγάρων… Θα τα μοσχοπουλήσουν στην επικείμενη απαλοτρίωση… Και φυσικά θα μπορούν να παίξουν και μπάλα στο Ελληνικό που θα είναι ελεύθερο προς οικοπεδοποίηση… Συνεπώς έχουν κάθε λόγο να πιέζουν προς τα Μέγαρα.
Τι γίνεται όμως με το Μητροπολιτικό πάρκο;
Οι Έλληνες δεν έχουν την κουλτούρα του πάρκου όπως έχουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πόσοι εντάσουν στο πρόγραμμά τους μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο; Σχεδόν κανένας. Προτιμούν ή το άραγμα στις καφετέρειες ή βόλτα στην εξοχή μακρυά από την πόλη. Τα πάρκα οι Έλληνες τα έχουν συνδυάσει με τους ναρκομανείς και παράνομα ζευγάρια. Απλά το θέλουν να υπάρχει γιατί το πράσινο είναι όμορφο και γιατί έτσι τους είπαν…
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει πάρκο το Ελληνικό. Πρέπει να γίνει και χωρίς την ήπια οικοδόμηση.
Ναι, αλλά θέλουμε λεφτά, πως θα τα βγάλουμε;
Πίστα είναι η απάντηση. Έκατσα και έβαλα μέσω του google earth το Nurburgiring και το Silverstone στον χώρο του Ελληνικού. Χωράνε; Αν χωράνε λέει…!!!!!
Εδώ είναι το ring. Το νέο όχι το Nordschleife.
Εδώ είναι το Silverstone.
Γιατί αυτά τα δύο; Πρώτον δεν είναι απλά πίστες αλλά χώροι που γίνονται ένα σωρό δραστηριότητες. Δεύτερον και σημαντικότερον είναι και τα δύο πάρκα!!!! Το Nurburgiring έχει παρατσούκλι «πράσινη κόλαση». Το γιατί φαίνεται στην φωτογραφία…
Οι Γερμανοί και οι Άγγλοι έχουν μια μανία να φτιάχνουν πίστες και να τις κάνουν ταυτόχρονα και πάρκα. Κι εκεί μέσα εντάσουν ένα σωρό δραστηριότητες. Άσχετες με το αυτοκίνητο.
Γιατί αυτό; Γιατί βλέπουν τις πίστες σαν επένδυση που πρέπει να φέρει λεφτά. Δεν περιμένουν από έναν αγώνα F1 να βγάλουν χρήματα. Θέλουν χρήματα κάθε μέρα. Και τα βγάζουν. Φαίνεται στις αεροφωτογραφίες ότι οι χώροι της πίστας δεν είναι ένας απλός ασφάλτινος κύκλος μέσα στο πράσινο.
Έχουν χώρους για τεστ, παρουσιάσεις, μέχρι δοκιμές νέων μοντέλων.
Παράδειγμα, κάθε αυτοκινητοβιομηχανία που βγάζει καινούριο sport μοντέλο πρέπει να διαρεύσει στον τύπο, ένα γυρολόγιο από το Nurburgiring. Άρα κατοικοεδρεύει κανά μήνα εκεί… άρα χρήμα… χρήμα και χρήμα…
Εμείς έχουμε κι ένα ακόμα πλεονέκτημα έναντι αυτών. Η μαρίνα του Αγ. Κοσμά που μπορεί να συνδυαστεί μ’ ένα σωρό ακόμα πράγματα…
Και εν τέλει αν είναι να πουλήσουμε το Ελληνικό οικόπεδα για να γίνει βίλες και να τα πάρουμε μία φορά γιατί να μην φτιάξουμε μια πίστα που θα φέρνει συνέχεια λεφτά και είναι κάτι που θα μείνει και στις επόμενες γενειές;
Blues & Bikes 