Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε.
Διαβάζω σε μια εφημερίδα για μια κίνηση πολιτών που μαζεύουν υπογραφές για την δημιουργία δικτύου ποδηλατόδρομων στην Αθήνα. Έχουν και την συμπαράσταση του EMΠ που εκπόνησαν στην σχετική μελέτη.
Γνωστή η αγάπη μου για την ποδηλασία, πέρα από την αυτοκίνηση. Θεωρώ τα δύο είδη μετακίνησης δεν είναι ανταγωνιστικά. Άλλο πράγμα το αυτοκίνητο, άλλο πράγμα το ποδήλατο. Κράτα το αυτό θα το ξαναβρούμε παρακάτω.
Μην ξεχνάμε ότι ο Michael Schumacher και ο Carlos Sainz είναι φανατικοί ποδηλάτες.
Υπόγραψα την κίνηση των πολιτών, και σιγά σιγά άρχισε να μπαίνει η ιδέα αγοράς ποδηλάτου και στην Αθήνα. Στο Ναύπλιο έχω από πάντα. Και κυκλοφορορώ ακόμα και όταν δεν ήταν trendy, όπως είναι τώρα. Μάλιστα πολλοί απορούσαν πως γίνεται ενώ έχω αυτοκίνητο να κυκλοφορώ με το ποδήλατο. Πως αλλάζουν οι καιροί θα μου πεις…
Από την εποχή που είχα αγοράσει εγώ ποδήλατο έχουν προχωρήσει τα πράγματα. Τότε υπήρχαν τα αγωνιστικά, τα mountain και τα γυναικεία. Τώρα γίνεται ο χαμός, άντε να βγάλεις άκρη. Που βγάζεις… αλλά λέμε
Βέβαια απαραίτητο προσόν για να βγάλεις άκρη είναι η γνώση εξωτικών γλωσσών γιατί το site της ΚΤΜ πχ είναι μόνο στα γερμανικά. Τα γερμανικά είναι εξωτική γλώσσα για μένα, ανάλογη των σουαχίλι. Τα καταλαβαίνω το ίδιο, δηλαδή καθόλου. Έχουν και ένα στ’ αγγλικά που για πληροφορίες σε παραπέμπει στο Αυστρικό που είναι γραμμένο μόνο στα γερμανικά.
Είναι και το θέμα της φύλαξης, καθότι η είσοδος της πολυκατοικίας δεν παίζει, χώρος στο σαλόνι πάλι δεν παίζει και το μπαλκόνι είναι μες τον ήλιο και τη βροχή.
Και σκέφτηκα ν’ ανατρέξω στους πιο έμπειρους που ίσως να έχουν λύσει ήδη το πρόβλημα.
Και μπήκα στο site – forum των καλών ανθρώπων που ξεκίνησαν την κίνηση με τους ποδηλατοδρόμους.
Έφριξα.
Περιμένεις από ανθρώπους που αυτοχαρακτηρίζονται ακτιβιστές να έχουν μια πνευματική καλλιέργεια και ανοιχτό μυαλό αν μη τι άλλο.
Αμ Δε.
Η νοοτροπία τους περιγράφεται περίπου ως εξής: έχω ποδήλατο πάω όπου γουστάρω, με ότι ταχύτητα γουστάρω και να πάνε να γαμηθούν τ’ αυτοκίνητα που το μόνο που κάνουν είναι να μολύνουν το περιβάλλον.
Όποιος διαφωνεί μ’ αυτή την αντίληψη είναι ηλίθιος
Πως μπορείς να εξηγήσεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους ότι όταν λέμε για 6 νεκρούς κάθε μέρα στους δρόμους ότι εννούμε και τους πεζούς και τους ποδηλάτες και τους μηχανόβιους και τους αυτοκινητιστές. Άρα η οδική ασφάλεια μας αφορά όλους και όχι μόνο αυτούς που οδηγούν αυτοκίνητα και καβαλάνε μηχανές.
Ότι ο ΚΟΚ έχει ανώτατες ταχύτητες για δρόμους αλλά έχει και κατώτατες. Ως εκτούτου τα ποδήλατα αποκλείονται από κάποιες οδηκές αρτηρίες. Που σημαίνει ότι όταν ένας τροχονόμος αποφάσισε να εφαρμόσει το νόμο, μάζεψε έναν ποδηλάτη της Εθνικής ομάδας στην Χαλκιδική. Που σημαίνει ότι ο ποδηλάτης πρέπει να γνωρίζει τον ΚΟΚ και να τον εφαρμόζει.
Και στο κάτω – κάτω αν δεν εφαρμόζει αυτός τον ΚΟΚ, γιατί απαιτεί να τον εφαρμόζουν οι υπόλοιποι απέναντί του;
Και εν τέλει τους είπε κανένας ότι ως εποχούμενοι είτε με αυτοκίνητο, είτε με ποδήλατο, μας χρειάζονται κάμποσες χιλιάδες σούργελα επιπλέον στους δρόμους, πέρα απ’ όσα ήδη έχουμε, που δεν ξέρουν που πατάν και που βρίσκονται;
All night long
O Junior Kimbrough ήταν μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του Mississippi. Με ήχο που παρέπεμπε περισσότερο στις Αφρικάνικες ρίζες παρά στην ήχο του Delta, επηρέασε με το παίξιμό του αρκετούς κιθαρίστες, κυρίως του rockabilly.
H πρώτη του ηχογράφηση έγινε πολύ αργά το 1992 [πέθανε το 1998 σε ηλικία 68 χρονών]. Μέχρι τότε όποιος ήθελε να τον ακούσει έπρεπε να πάει σε κάποιο απ’ τα juke joints που εμφανιζόταν. Rock μπάντες σαν τους Rolling Stones, Sonic Youth, και U2 ταξίδεψαν μέχρι την Chulahoma για να τον ακούσουν από κοντά στο “Junior’s Place”, όπως λεγόταν το juke joint που είχε.
Τα juke joints ήταν τα μέρη που έκαναν socializing οι μαύροι την εποχή που στην Αμερική ίσχυε ακόμα ο Jim Crow. Πρόσφεραν μουσική, ποτό, χορό, φαγητό και gambling. Το «all night long» είναι μια φράση που φοριέται εκεί. Αρκετές φορές το πάρτυ κρατά από την Παρασκευή το βράδυ μέχρι την Κυριακή το πρωί.
Για να μην εκθιάζουμε μόνο τα ξένα και η δικιά μας επαρχία έχει τα juke joint της. Διαφέρουν λίγο στις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά το backbone παραμένει το ίδιο.
Να συνεβρεθούμε, να φάμε, να πιούμε, να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να τραγουδήσουμε [ενοίωτε] δια ζώσης, σε πείσμα του socializing των μεγαλουπόλεων και του facebook.
Ταξίδι
3 μέρες.
1100 χιλιόμετρα.
3 ταξιδιώτες.
4 CD με blues που έπαιζαν και ξαναέπαιζαν.
Φίλοι καινούριοι και φίλοι παλιοί που δεν τους χόρτασα όσο θα ‘θελα.
Blues & Bikes 