Burn the flames
Ένας εθνικός δρυμός στις φλόγες, ο μοναδικός πνεύμονας οξυγόνου σε μια Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, με πρώτο πλάνο την πλήρη τσιμεντοποίηση.
Αφιερωμενο στους λάτρεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας… [my ass]
Πολιτική [1]
Στο blog του συνονόματου έγινε μια πολιτική συζήτηση. Σκέφτομαι, … άρα υπάρχω.: Βάλε το πρόβατο να φυλάει το λύκο!. Η θέση μου εν ολίγοις ήταν ότι οι liberals δεν είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που ήδη ξέρουμε. Μια απ’ τα ίδια που αντί για τζατζίκι την έχουμε ντύσει με σως μαδέρα για να δείχνει πιο μοντέρνα. Ο κ. Σπύρος Ντόβας μέλος προφανώς της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, μέσα από το blog του Χρήστου, προτείνει να τους κρίνω δίκαια, αφού εξετάσω την εναλλακτική πρόταση που προτείνουν οι liberals.
Κάτι που μια αγάπη στην πολιτική την έχω. Κάτι που το μπαταρισμένο χέρι δεν μου επιτρέπει τα μπάνια του λαού προς το παρόν, κατέβασα το πρόγραμμά τους από το site της ΦΣ, ώστε να κάνω τις παρατηρήσεις μου on the spot και όχι στον αέρα όπως συνηθίζεται. Είναι πάγια αρχή να ψηφίζουμε στην Ελλάδα χωρίς να έχουμε διαβάσει και κρίνει προσεκτικά το πρόγραμμα του κόμματος που στηρίζουμε να κυβερνήσει την χώρα μας.
Παρατήρηση πρώτη. Όπως όλα τα κόμματα, έτσι και οι liberals, καμία αναφορά στην οδική ασφάλεια. 2500 νεκροί κάθε χρόνο στον δρομο δεν συγκινεί κανένα από τα κόμματα ώστε να το εντάξουν στο πρόγραμμά τους. Έχουν ένα σκάλωμα όλοι οι πολιτικοί και πολιτευτές με το άρθρο 5 του Συντάγματος και το προσπερνάνε πάντα.
Πάμε παρακάτω. Κεφάλαιο Α’: Θεσμοί.
Διαπιστώνουν oι liberals, ότι στην Ελλάδα υπάρχει έλειμμα λειτουργίας των θεσμών. Αυτή η έλλειψη επιτείνεται από την ανυπαρξία των λεγόμενων άτυπων θεσμών, δηλ. του πλέγματος εκείνου των βαθειά ριζωμένων άγραφων νόμων κανόνων και συμπεριφορών που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις σχέσεις των ανθρώπων.
Τώρα γιατί το ίδιο ακριβώς έλειμμα λειτουργίας των θεσμών το εντοπίζουμε οι περισσότεροι στην ύπαρξη των λεγόμενων άτυπων θεσμών; Α.k.a. ρεμούλα, λαμογιά, λούφα, φακελάκι, διαπλεκόμενα, γρηγορόσημο,λάδωμα και άλλες τέτοιες ωραίες νεοελληνικές έννοιες.
Στο κεφάλαιο Βουλή, ούτε αυτοί μιλάνε για κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας. Ζητούν κατάργηση του ασυμβίβαστου των βουλευτών. Λογικό από την διακύρηξή τους περί αυτοδιάθεσης του ατόμου. Το πως θα γλιτώσουμε απ’ το Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει δεν λένε. Η γυναίκα του Καίσαρα και τα λοιπά και τα ρέστα.
Στο κεφάλαιο Δικαιοσύνη. Δημιουργία δικαστικής αστυνομίας προτείνουν. Τι θα κάνουν αυτοί; Πόσες αστυνομίες χρειάζεται αυτή η χώρα; Έχουμε την κανονική, την δημοτική, τώρα θα φτιάξουμε κι άλλη. Οι μισοί Έλληνες θα είναι μπάτσοι που θα φυλάνε τους άλλους μισούς!!!
Μετά προτείνουν αποϊδρυματοποίηση της ποινής με εναλλακτικές ποινές. Σωστό. Όπως και όλα τα πταίσματα να γίνουν διοικητικά πρόστιμα. Ποιος ορίζει το ύψος; Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη που όπως προτείνουν οι liberals πρέπει να γίνει και οικονομικά ανεξάρτητη; Άρα όποιος κάνει πταίσμα σ’ εποχή που οι δικαστικοί αποφασίσουν αυξήσεις, την πουουουουου… Και αν δεν έχει να πληρώσει ο καταδικασμένος τι γίνεται; Προφανώς εντάσεται στις εναλλακτικές ποινές. Άρα όλοι θα διαλέγουν την κοινωνική εργασία. Κοινώς το σύστημα θα φαληρίσει εκ της πραγματικότητος.
Και on the top of this, ιδιωτικοποίηση των φυλακών.
Ωραία. Πάω εγώ αύριο το πρωί και αγοράζω τον Κορυδαλλό. Τα έξοδα αυτής της φυλακής ποιος τα πληρώνει; Κάθε κρατούμενος στοιχίζει κάμποσα χρήματα την ημέρα. Από που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα; Από τον κρατικό προϋπολογισμό; Αν είναι να ξαναπληρώνει το κράτος πιο το νόημα να πουληθεί η φυλακή; Για να βάλει στο ταμείο μια φορά χρήματα η όποια κυβέρνηση και μετά να τα επιστρέψει με τόκους; Και εν τέλει γιατί να δώσει ένας επιχειρηματίας τα ωραία λεφτάκια του ν’ αγοράσει μια φυλακή που θα την ελέγχει και θα την συντηρεί το κράτος. Και ως επιχειρηματίας θα θέλει και κάποιο κέρδος. Ποιος ορίζει το ύψος αυτού του κέρδους; Ο επιχειρηματίας; Θα πληρώνουν οι έλληνες φορολογούμενοι τις Ferrari και τα σκάφη του κάθε πονηρού επιχειρηματία, έστω κι αν αυτός είναι εγώ; Ή μήπως θα το ορίσει η κυβέρνηση; Άρα πάμε στο αποκάτω κεφάλαιο που λέει Δημόσια Διοίκηση.
Μικρή, επιτελική, αποτελεσματική, που δεν θα επιχειρεί, προστατεύει, ρυθμίζει, αδειοδοτεί, αλλά θα παρέχει τα μέσα στους πολίτες και τις επιχειρήσεις να πραγματώνουν ανεμπόδιστα τους στόχους τους.
Πάμε στο παραπάνω παράδειγμα της φυλακής. Αν καθοροστεί το ύψος του κέρδους του φυλακάρχη δεν ρυθμίζει η κυβέρνηση την αγορά; Άρα έχουμε ένα conflict εδώ πέρα.
Μετά έχουμε την all time classic άρση της μονιμότητας των Δ. Υπαλλήλων. Με την προσθήκη όποιος κάνει λάθος και ζημιωθεί χρηματικά το Δημόσιο θα καταβάλει ισόποση αποζημίωση.
Προφανώς δεν ξέρουν ότι η μονιμότητα των Δ.Υ. έγινε για να μην είναι στο έλεος των κάθε Κυβερνήσεων να χρησιμοποιούν τους Δ.Υ. για ίδια ωφέλη. Προσλαμβάνει μία Κυβέρνηση 10 υπαλλήλους, αλλάζει μετά από 4 χρόνια. [Η κυβέρνηση]. Απολύουν οι καινούριοι κυβερνήτες τους παλιούς Δ.Υ. και προσλαμβάνουν στη θέση τους καινούριους. Φανταστείται το χάος που θα δημιουργηθεί και το χρήμα που θα χαθεί μέχρι να εκπαιδευτούν οι νέοι. Κι έχει μακρά παράδοση η Ελλάδα στα “δικά μας παιδιά”. Έχει και διοικητικά και ποινικά μέτρα η Ελληνική νομοθεσία. Απλά δεν εφαρμόζονται. Και οι liberals δεν προτείνουν κάτι πάρα μόνο αντεκδίκηση.
Όπως δεν προτείνουν κανένα μέτρο ουσιαστικού εκσυγχρονισμού. Όπως π.χ. δια βίου εκπαίδευση ώστε ένας Δ.Υ. να έχει στη διάθεσή του τα ίδια εφόδια μ’ έναν αντίστοιχο του ιδιωτικού τομέα.
Και προς το τέλος έχουμε τους κλασσικούς “μπάτσους”. Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων και Κεντρική Υπηρεσία Επιθεωρήσεων που θα ελέγχει τις Υπηρεσίες Εσωτερικών Υποθέσεων. Είπαμε. Οι μισοί Έλληνες θα ελέγχουν τους άλλους μισούς. Θ’ αλλάξουμε το slogan του ΕΟΤ, από “ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα”, θα το κάνουμε “ζήσε με τον μπάτσο σου στην Ελλάδα”…
Στ’ ατομικά διακιώματα προτείνουν να γίνει ο στρατός της Ελλάδας επαγγελματικός. Εκεί που πάμε να μειώσουμε τους Δημ. υπαλλήλους, θα βάλουμε στον προϋπολογισμό τους μισθούς καμιά 100,000+ νοματαίων αν θυμάμαι καλά… 1000 ευρώ να παίρνει ο καθένας μισθό κατά μέσο όρο… τρομάζω και που το σκέφτομαι, πόσα είναι τα λεφτά Άρη…
Λένε κι ένα άλλο καλό με την αποποινικοποίηση όλων των ναρκωτικών ουσιών αλλά λένε πιο κάτω για τα μέτρα κατά του καπνίσματος. Ότι δίνουν στο ένα κεφάλαιο το αναιρούν μερικά κεφάλαια πιο κάτω. Η επιτομή του conflict.
Τρανό παράδειγμα το κεφάλαιο της Αποκέντρωσης. Προτείνουν οι τοπικές αυτοδιοικήσεις να καθορίζουν από μόνες τους τον συντελεστή του φόρου για να προσελκύσουν μέσω αυτού κεφάλαια και στο κεφάλαιο της φορολογίας προτείνουν ενιαίο φορολογικό συντελεστή για όλα τα εισοδήματα. Αποφασίστε τι θέλετε να κάνετε για να ξέρουμε κι εμείς.
Και όπως όλα τα κόμματα καμία κουβέντα για τις υποδομές που πρέπει να δημιουργήσουν ώστε η αποκέντρωση να είναι βιώσιμη. Παρακάτω κάτι λένε για οικονομική ανάπτυξη. Η οποία κλασσικώς για δεξιές ιδεολογίες θα επέλθει δια του ξεπουλήματος….
Εκκλησία – Κράτος. Να χωριστούν τώρα και να φέρουν οι παπάδες πίσω τα λεφτά. Για περισσότερα επί του θέματος πως έκανε η Ελλαδική Εκκλησία την περιουσία στον Αθεό. Αν τον ψήσετε θα σας τα πει όλα και με παραπομπές από την ακαδημαϊκή ιστορία.
Συνδικαλισμός – Απασχόληση, γιατί είναι δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Ωραία όλα αυτά με τα ευέλικτα ωράρια και τις απολύσεις χωρίς όρια και περικοπές όλων των προνομίων του Συνδικαλισμού.
Τι θα τους κάνετε όλους αυτούς τους απολυμένους; Θα γεμίσουμε στρατιές αστέγων όπως Αμερική; Ή μήπως να γυρίσουμε στις εποχές των φεουδαρχών και των τσιφλικάδων; Αυτό είναι πρόοδος για εσάς;
Μια μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος έβγαλε ότι οι Ελληνικές Εταιρίες δεν είναι ανταγωνιστικές γιατί δεν επενδύουν, δεν εκσυγχρονίζονται και δεν νομίζω να φταίνε γι’ αυτό οι συνδικαλιστές. Πολιτική με κοντά πόδια λέγονται οι προτάσεις των liberals. Στην Σουηδία το συνδικάτο των εργαζομένων της Volvo έχει το 35% των μετοχών. Διαβάστε την ιστορία στους 4Τ του Μαΐου τ. 440 να δείτε πως λειτουργούν τα υγιή συστήματα και πως διαχειρίζονται τ’ αποθεματικά των ταμείων.
Γιατί και την φορολογία των εταιριών μείωσε η νέα διακυβέρνηση, αλλά επενδύσεις δεν έγιναν. Παρέμειναν ουραγοί οι ελληνικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη των 25…[τότε και τώρα δεν πιστεύω ότι έχει αλλάξει κάτι]. Τα παραπάνω κέρδη έγιναν μερίσματα στους μετόχους. Και ξέρουμε πολύ καλά οι μέτοχοι των ελληνικών επιχειρήσεων είναι μέλη της οικογενείας του επιχειρηματία.
Ασφάλιση – Περίθαλψη. Να τα ιδιωτικοποιήσουμε κι αυτά. Πιστεύει κανένας ότι οι Τράπεζες και οι Ιδιωτικές Ασφαλιστικές εταιρίες είναι κοινωφελή ιδρύματα; Ή μήπως θα τους επιβάλουμε τι θα κάνουν. Ο Στάλιν τα έκανε αυτά, στην πάλε ποτέ ΕΣΣΔ…
Ένα check up θέλω να κάνω και η ασφαλιστική που μου παρέχει η εταιρία που εργάζομαι δέχεται να κάνω μόνο το έτοιμο που πουλάει η ίδια σε συνεργασία με το ιδιωτικό Διαγνωστικό Κέντρο και όχι αυτό που θέλει ο προσωπικός μου γιατρός.
Για να μην πλατιάσω με την σχολίωση που ανεβοκατέβαινε σαν πυρετός, το 4 ζάχαρο που μου μέτρησαν, σε μένα προσωπικά μέχρι να βρω την υγιά μου στο ΕΣΥ… Τα νεογέννητα που μεταφέρονται από τα superloux ιδιωτικά μαιευτήρια στα δημόσια νοσοκομεία, γιατί μόνο εκεί έχουν την γνώση…
Αυτό είναι το σύστημα υγείας που θέλετε; Αυτό που εξασφαλίζει τα κέρδη των εταιριών αδιαφορώντας για την δημόσια υγεία; Ισχύει το κλασσικό σκάλωμα με το άρθρο 5 του Συντάγματος.
Παιδεία. Η Ελλάδα είναι ουραγός και στις δαπάνες για την Παιδεία και οι liberals ψάχνουν μέτρα για να την μειώσουν κι άλλο. Καμία πρόταση για σύνδεση των Πανεπιστημίων με την έρευνα και την παραγωγή. Κι εδώ ιδιωτική πρωτοβουλία. Ν’ απαξιώσουμε τα δημόσια Πανεπιστήμια και να φτιάξουμε ιδιωτικά. Και μάλιστα μέσω των κουπονιών εκπαίδευσης με κρατική επιδότηση.
Επιχειρηματικότητα – Ανταγνωνισμός
– Αυστηρή τήρηση από το κράτος των κανόνων του ανταγωνισμού
– Αναβάθμιση και διεύρυνση της Επιτροπής Ανταγωνισμού
λέει το πρόγραμμα των liberals. Copy – Paste από πιο πάνω: Δημόσια Διοίκηση, Μικρή, επιτελική, αποτελεσματική, που δεν θα επιχειρεί, προστατεύει, ρυθμίζει… One more conflict…
Να καταλύσουμε κάθε έννοια κράτους, αλλά βλέπεται ότι και αυτό χρειάζεται; Γιατί ένα σωστό κράτος είναι ο μοναδικός εγγυητής της ισότητας γενικώς και ειδικώς.
Μοίρασμα της κρατικής περιουσίας στους Έλληνες πολίτες. Δηλαδή μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, βρίσκομαι ιδιοκτήτης 200 στερεμάτων δάσους. Τι θα το κάνω; Θα το κόψω οικόπεδα και θα χτίσω μεζονέτες προς πώληση; Πάει το δάσος; Τσιμέντο να γίνουν όλα;
Θα το εκμεταλεύομαι στο πρόγραμμα της αειφορίας παράγοντας βιομάζα για βιοκαύσιμα; Δηλαδή θα μάθω μια καινούρια δουλειά τώρα στα γεράματα; Θα το αφήσω στην τύχη του πληρώνοντας φόρους γιατί που δεν είχα και που δεν μου χρειάζεται στην ουσία;
Πιο κάτω από την Αγροτική πολιτική περνάνε στην Τουριστική Ανάπτυξη χωρίς καμία σύνδεση. Τίποτα ουσιαστικό βέβαια πέρα από κάτι γενικότητες περι εκσυγχρονισμού της παραγωγής… ότι λένε όλοι δηλαδή. Εδώ να τους αναγνωρίσω την αστική καταγωγή. Παιδιά των πόλεων είναι. Λογικό να μην ξέρουν τι γίνεται στην επαρχία.
Και περνάμε στο κεφάλαιο Τουρισμός – Ναυτιλία – Μεταφορές.
Κι εδώ το κλασσικό σκάλωμα των liberals με την δημόσια περιουσία. Ότι μπορεί να πουληθεί να το πουλήσουμε. Από λιμάνια, ξενοδοχεία μέχρι την Ολυμπιακή [all time classic].
Καμία πρόταση για νοικοκύρεμα. Όπως όλα τα κόμματα έτσι και οι liberals.
Nα πουλήσουμε ότι πουλιέται. Γιατί είναι ζημιογόνο επαγγέλονται όλοι.
Μα αυτό είναι το challenge αγαπητοί liberals. Γι’ αυτό ενδεχομένως να σας ψηφίσουμε. Από ζημιογόνο να το κάνετε αποδοτικό, όπως θα το κάνει αυτός που θα το αγοράσει.
Πραίτωρες και ξεπούλημα των ασημικών έχουμε και τώρα. Κάτι άλλο, πιο ουσιαστικό ψάχνουμε.
Η όλη ιστορία είναι, μιας και εξυμνείται την ιδιωτική πρωτοβουλία, σαν να έχω εγώ μία εταιρία που προέρχεται μετά από 5 αρνητικές χρήσεις. Προσλαμβάνω ένα manager να την ξαναφέρει σε κερδοφορία και αυτός η μόνη πρόταση που έχει να μου κάνει είναι να την πουλήσω για να βγάλω λεφτά. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι στην πιάτσα αλλά εγώ μέχρι τώρα ήξερα ότι καλοί manager είναι αυτοί που παίρνουν μια προβληματική επιχείρηση και την κάνουν blue chip…
Αυτά τα πολλά προς το παρόν. More to come. Ο Σπύρος έχει ήδη ειδοποιηθεί μέσω mail. Κόβω τους πληθυντικούς της ευγενίας, δεν είμαστε πρίγκιπες, πολύ δε περισσότερο ηλίθιοι. Σκεπτόμενοι πολίτες είμαστε και σε καμιά περίπτωση υπήκοοι. Τον συνονόματο τον περιμένει μαγκούρα έτσι και ξαναχρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του για να πληρώσει τους καφέδες…
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο. Εδώ ο χοντρός σε μια εβδομάδα έκανε τόσα χιλιόμετρα, όσα δεν έχει κάνει τρία ολόκληρα χρόνια.
Μουσικολογία [1]
Εχθές που λέτε ήτο η Παγκόσμιος Ημέρα της Μουσικής.
Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας Θεός για κάθε πράγμα τότε ο Θεός της Μουσικής με τιμώρησε για τα κακά που έχω κάνει στην εν λόγω Τέχνη.
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι με μάτιασαν για τις καταπληκτικές εμφανίσεις που κάνω σαν τερματοφύλακας παιδικής χαράς και άρχισαν τα voodoo καθότι οπαδοί των αντιπάλων.
Με τον υδράργυρο να χτυπάει 40αρια βέβαια, κουτσοί – στραβοί [και κουλοί για να μην βγάζω τον κλάδο μας απέξω], σκέφτονται νησιά και παραλίες. Ξέρετε. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το… μωρό… [λέμε και καμιά μαλακία]
Είναι Κυκλάδες απομεσήμερο, την ώρα που αρχίζει ο αέρας. Ακούμε τον Stevie… Αυτό το Lenny, είναι να έχεις κόψει το τσιγάρο και να πας κατευθείαν στο περίπτερο και να έρθεις με 5 πακέτα πίσω… [άσχετο]
Εδώ υπάρχει η μεγάλη διαφωνία. Πότε είναι η πιο κατάλληλη στιγμή; Εγώ υποστηρίζω ότι είναι μετά το απογευματινό μπάνιο. Πριν το ντουζ, για να φύγει το αλάτι.
Στην δύση του ηλίου έχει Lenny, με θέα την θάλασσα απ’ το μπαλκόνι. [μην άγχεσαι θα έχω γειάνει μέχρι τότε, θα μπορώ να παίξω]
Κρουαζιέρα θα σας πάω.
Υπάρχει η θεωρία [γυναικεία είναι η θεωρία] που λέει ότι τα blues είναι κάτι πολύ λυπημένο και σε πιάνει η καρδιά σου και όλη την ώρα κάνουν πίουουουουουουουουου…
Υπάρχει ένα είδος blues που λέγεται swing blues ή jump blues. Όπως είναι οφθαλμοφανές δανείζεται στοιχεία από την Jazz. Ένας από τους πιο γνωστούς κιθαρίστες του είδους είναι ο Hollywood Fats. To πραγματικό του όνομα είναι Michael Mann. Aν και πέθανε νέος, πρόλαβε να συμβάλει στην διαμόρφωση του είδους.
Γι’ αυτόν τον κύριο, τον Hollywood Fats, ο Ζάικος έχει γράψει ένα τραγουδάκι. Το king of rythm.
Πολύ λύπη. Πλαντάξαμε στο κλάμα. Σαν τον Μάλαμα με τον Ιωαννίδη ένα πράμα…
Γιατί στο βάζω αυτό θα μου πεις τώρα.
Για να ‘χεις κάτι να τραγουδάς φέτος στην Αμοργό.
Δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά η Αμοργός είναι πολύ της μόδας φέτος. Πιο πολύ από την Μύκονο. Όλοι θέλουν να πάνε φέτος Αμοργό. Έχουν Αρ-ντι-βί.
Θα φάνε που θα φάνε 9 ώρες στον σκυλοπνίχτη, γιατί χλωμούς τους κόβω να βρουν με το γρήγορο, την ώρα που θα πνίγουν τον πόνο τους στα ρακόμελα, χαζεύοντας το απέραντο γαλάζιο να μην πουν κι ένα τραγούδι, στο τσακίρ κέφι, αφού δεν θα έχει κουτσομπολιά;
R U with me?
Εκλαμβάνοντας το τόπι απ’ την φίλτατη Άντα για το ποια είναι η ιδανική γυναίκα για μένα…
Εν τω μεταξύ είναι καλή ευκαιρία για παπαριά… αρχίζεις τα «η επιθυμία σας διαταγή μου» κι άλλα τέτοια γλειώδη που λένε τα λιγούρια μόλις τους χαμογελάσει μια γυναίκα, προσδοκώντας ανάσταση νεκρών… αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας και αφήνοντας τις κιθάρες κατά μέρος.
Για λίγο. Μην ξανοιγόμαστε πολύ…
Πως είναι η ιδανική γυναίκα για μένα…
Μούμπλε – μούμπλε…
Στην αρχή σκέφτηκα να γράψω αυτό του Νίκολσον από μια ταινία που δεν θυμάμαι πως λεγόταν… ξέρεις…
Ιδανική γυναίκα είναι αυτή, που κάθε φορά που θα την κοιτάω στα μάτια, θα θέλω να γίνω καλύτερος…
Αλλά είναι πολύ μερακλαντάν σοροπιαστό για τα γούστα μου και μπορεί να ξεράσω…. Πώς λέμε, είμαι αρχιμαλάκας και το φωνάζω μήπως και κανένας έχει αμφιβολίες, για να του φύγουν; Αυτό.
Πέρνουμε τα μάτια μας από την Gallardo… και επικεντρωνόμαστε στην κοπέλα που κάθεται στο καπό. Μη φοβάστε δεν χαλάει. Το καπό. Η κοπέλα δεν ξέρω. Η οποία ειρήσθω εν παρώδω, είναι λαμπρή επιστήμων, παραδοσιακά η ιδανική γυναίκα. Μάτια μισάνοιχτα, πόδια ορθάνοιχτα και μυαλό μεσάνυχτα…
Αλλά πάλι, την πηδάς μία, την πηδάς δύο, την πηδάς τρεις… πιες και λίγο νερό μεγάλε, μην κάψεις κανα αρχίδι.
Άσε που σε περνάνε και για χαμηλωτάτου και αυτό δεν είναι καλό στην καριέρα σου ως blogger, οπότε πάς σε κάτι πιο βαθυστόχαστο.
Η ιδανική γύναικα είναι αυτή που ξέρει τον Καστοριάδη, τον Χάμπερμας και τον Μπακούνιν απέξω, φτιάχνει καλό κανταΐφι, κουνάει την αχλαδιά, έχει 4 νταν στο καράτε, οδηγάει skateboard, γητεύει κόμπρες, έχει 500 στρέμματα ελιές και 2000 γιδοπρόβατα… επίσης είναι κοντή, με πλατύ κεφάλι… πως τα λέω τ’ ανέκδοτα ο άτιμος… γκούτου – γκούτου…
Ας ξαναπιάσουμε τας κιθάρας….
Υπάρχει μια τεχνική στο soloing που λέγεται call & response. Στο solo δεν έχει σημασία πόσο flashy licks χρησιμοποιείς αλλά πόσο into the vibe είναι οι φράσεις σου. Όπως και στην ομιλία.
Συνήθως ένα solo είναι μια μορφή συνομιλίας. Είναι πιο εύκολα κατανοητό το παράδειγμα όταν σολάρουν δύο. Παίζει ο ένας κάτι και ο άλλος καλείται να γεμίσει το κενό του τραγουδιού που παίζει μόνο η μπάντα. Σαν το τραγουδάκι πιο πάνω.
Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή είναι η ιδανική γυναίκα. Αυτή που θα βάλει το υπόλοιπο μισό solo, για να κάνουμε τραγούδι. Αν θα μας βγει ροκιά ή βας βας ο παρασκευάς, εναπόκειται στις δικές μας ικανότητες και μόνον.
Your turn now.
Graffiti Strats
Πρόσφατα έμαθα απ’ το newsletter του EC, ότι ο john Crash Mattos γνωστός graffiti καλλιτέχνης έφτιαξε για την Fender,50 graffiti strats. Τις ονόμασε μάλιστα Crashocasters. Πωλούνται αν δεν έχουν πουληθεί όλες ήδη προς 14,000 $ έκαστη.
Το Custom Shop της Fender καλεί κατά καιρούς διάφορους καλλιτέχνες να της σχεδιάσουν κιθάρες. Αυτές του Crash κατά την γνώμη μου είναι οι καλύτερες.
Πολύ πιθανόν γιατί κάποια στιγμή είχα φάει κι εγώ κόλλημα να φτιάξω την δικιά μου έτσι. Γραφίστας, δεν ξέρω που δεν ξέρω να παίζω, ας κάνω αυτό που ξέρω.
Είχα φτιάξει και τρία προσχέδια στο photoshop.
Το θέμα κόλλησε στην αναβλητικότητα μου. Γιατί έπρεπε να λυθεί όλη η κιθάρα… να βαφτεί με αερογράφο… πρέπει να βρω και τον αερογράφο που είναι και αν θα λειτουργεί ακόμα μετά από τόσα χρόνια… μετά να πάω σε μάστορα να την συναρμολογίσει… Μιλάμε για Γολγοθά, όχι αστεία.
Τώρα σκέφτομαι ότι αν πάρω καινούρια ηλεκτρική… θα την κάνω έτσι.
Θα μου πεις τι την θες την καινούρια ηλεκτρική…
Εσύ τα καινούρια παπούτσια τι τα θες; 10 ζευγάρια έχεις στην παπουτσοθήκη.
Improvisation
Έχω ξαναπεί ότι τα μουσικά βιβλία που έχω είναι όλα στα εγγλέζικα [sic], οπότε δεν ξέρω και τους όρους στα ελληνικά.
Το improvisation σημαίνει, όσο μπορώ να το μεταφράσω, κάτι μεταξύ αυτοσχεδιασμού και διασκευής. Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο ακριβώς.
Γενικά όσοι ασχολούμαστε με την μουσική, ειδικά οι beer party players σαν και του λόγου μου, έχουμε μια έμφυτη απέχθεια στην θεωρία. Υπάρχει και ο άλλος μύθος ότι όλα αυτά τα μεγάλα κιθαριστικά σόλα είναι θέμα ταλέντου.
Εν μέρη είναι αλήθεια. Αλλά είναι και θέμα γνώσης της θεωρίας. Γιατί αν δεν ξέρεις καλά θεωρία, δύσκολα θα φτάσεις να παίζεις μεγάλα σόλα σαν τους γνωστούς guitar heroes. Εκτός κι αν τα αντιγράφεις.
Ας πάρουμε λοιπόν ένα γνωστό τραγουδάκι του Magic Sam με πολύ σωστό στίχο.
Με ρωτάνε αρκετές φορές γιατί δεν παίζω σε συγκρότημα. Η απάντηση είναι γιατί δεν ξέρω να παίζω. Άλλο το να παίζεις τραγουδάκια απ’ την κασσέτα και την παρτιτούρα, κι άλλο να παίζεις σε συγκρότημα και να δίνεις συναυλίες. Τι εννοώ.
Πως παίζουν οι Blues Wire το τραγουδάκι του Magic Sam.
Ίδιο τραγούδι, καμία σχέση το ένα με το άλλο.
Αυτό εγώ δεν μπορώ – ξέρω να το κάνω. [Προς το παρόν τουλάχιστον]. Να πάρω ένα τραγούδι και απ’ αυτό να φτιάξω κάτι που να έχει την σφαγγίδα μου.
Είναι ένα λάθος που κάνουν αρκετοί. Προσπαθούν να παίξουν το τραγούδι ακριβώς όπως είναι στον δίσκο.
Έλειψη ταλέντου; Όχι ακριβώς. Μάλλον στρεβλή ανάγνωση της πραγματικότητας. Όπως έγραφε σ’ ένα βιβλίο αυτό είναι σαν να προσπαθείς να βάλεις την άμαξα πριν απ’ το άλογο.Το βλέπω σε πολλούς κιθαρίστες και σε μένα ότι προσπαθούμε να βγάλουμε ένα solo ακριβώς όπως το παίζει ο Χ μεγάλος κιθαρίστας αντί να μελετήσουμε και να βγάζουμε ένα δικό μας για κάθε περίπτωση.
Στο κάτω-κάτω δεν πάει κάποιος σ’ ένα live για ν’ ακούσει τα τραγούδια όπως είναι στο CD.
Αν ήταν έτσι, καθόταν στο σαλόνι του και τ’ άκουγε.
Φωτορύπανση
Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος σήμερα. Όλοι έχουμε ακούσει/πει την γνωστή φράση ο καιρός τρελλάθηκε, έχουν χαθεί οι εποχές…
Τα λουλούδια ανθίζουν όποτε θέλουν, λέει η τηλεόραση και δείχνει τον Γενάρη μια αμυγδαλιά ανθισμένη. Το πρόβλημα είναι ότι οι αμυγδαλιές τότε ανθίζουν. Απλά ο δημοσιοκάφρος είναι επιεικώς αμόρφωτος.
Τα φυτά γνωρίζουν πότε ν’ ανθίσουν από την διάρκεια της ημέρας. Που παραμένει πάντα σταθερή. Το πρόβλημα μπορεί να γίνει με την υπερφώτιση του πλανήτη, γνωστή και ως φωτορύπανση. Γιατί με τα τόσα φώτα την νύχτα αλλάζει ο κύκλος μέρα – νύχτα κι έτσι μπορεί να μπερδευτούν τα φυτά.
Είναι ένα είδος ρύπανσης που κανένα «μέσο» δεν πρόκειται ν’ ασχοληθεί και που ευθύνεται για την αλλαγή του κύκλου των εποχών.
Ποιος όμως εν έτη 2007 θα ήθελε να ζει σε μια σκοτεινή πόλη, χωρίς μαρκίζες, φωτισμένες λεωφόρους και μνημεία;
Blues & Bikes 