Βόλτα στη Βουλιαγμένη
Τα παλιά χρόνια…
Το παλιά βέβαια είναι συνάρτηση του βάθους των αναφορών που έχει ο καθείς. Γιατί αν ρωτήσεις ένα 25χρονο, «παλιά» θα σου πει ότι ήταν ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη.
Τέλος πάντων, στα κανονικά παλιά που λές, η πανσέληνος ήταν κάτι καλό. Όχι σαν τώρα που όλοι πέφτουν τάβλα και τρέχουν στα ζώδια να δουν αν είναι ανάδρομος ο Ερμής. Τότε ήταν αφορμή για beach party.
Το μαντείο των Δελφών δεν είχε καμία συμμετοχή στο ευτυχές γεγονός. Δεν ζήταγε κανένας τον χρισμό του. Μαζεύονταν οι παρέες, έπαιζαν μουσικές, μπύρες, άναβαν φωτιές, καμιά φορά είχε και ψήσιμο και στηνόταν το γλέντι.
Τι θυμήθηκα τώρα, ανήμερα της επετείου της εθνοσωτήριου επαναστάσεως…
Η οποία τώρα που το σκέφτομαι είναι η μοναδική επανάσταση που έχει γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 100 χρόνια. Η προηγούμενη πρέπει να ήταν αυτή του 1821…
Θα μου πεις τώρα δεν γίνονται beach party; Γίνονται. Πως δεν γίνονται…
Τα κάνουν τα clubs.
Με DJ και σφηνάκια, μέρα μεσημέρι.
Τα οποία clubs έχουν καταλλάβει χουντικά [είδες πως κολλάει η εθνοσωτήριος] όλες της παραλίες του λεκανοπεδίου Αττικής [στο εξής το Λ.Α]. Τα πάντα στο βωμό της ελεύθερης οικονομίας και του κέρδους.
Και φτάνουμε σ’ ένα σημείο αν κάποια παρέα θέλει να οργανώσει το δικό της beach party, πρακτικά να μην μπορεί. Γιατί και το ελεύθερο κομμάτι της παραλίας να βρει, [κάπου κοντά στο Σούνιο.. για Βουλιαγμένη ούτε συζήτηση] πρέπει να υποστεί το ντάπα-ντούπα του παρακείμενου bar.
Αν το καλοσκεφτείς δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα απ’ το ’67…
Τότε απαγορεύονταν οι συγκεντρώσεις σε δημόσιο χώρο εκ της Χούντας, τώρα απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις σε δημόσιους χώρους εκ της αναπτύξεως και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Αυτοδιαφήμιση.
Την γνωστή ώρα.
Στο γνωστό σημείο.
Προειδοποιώ για ν’ απομακρυνθείτε εγκαίρως απ’ το διαδίκτυο.
Τα άλλα θέματα, που δεν έχουμε αλλά πολύ θα θέλαμε να έχουμε ως blog, θα τ’ αναλύσουμε εν ενθέτω χρόνω. Προσπαθούμε να κερδίσουμε χρόνο μέχρι να τα βρούμε.
Αθλητική
Ένα από τα άλυτα μυστήρια της ανθρωπότητας, είναι τι ενοχλεί τις γυναίκες, όταν διαβάζεις αθλητική εφημερίδα στο διπλανό τραπέζι.
Προσέχεις έτσι;
Όχι στο ίδιο τραπέζι, που μια αγένεια την έχει εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, αλλά σε άλλο.
Υπάρχει κάποιο ISO στην ανάγνωση της αθλητικής και δεν το ξέρω ακόμα;
Πρέπει να διαβάζεται σ’ αυτό το μέρος, την τάδε ώρα.
Όταν τρώμε δεν μιλάμε λένε τα σαβούρα – βίβρε. Δεν είπαν δεν διαβάζουμε. Αν επαναπροσδιοριστούν τα πρέπει και τα μη, τα ξαναλέμε.
Από την άλλη αν το κάνει ο γκόμενος/άντρας σου όταν τρώτε μαζί, είπα εγώ ποτέ ότι μ’ ενδιαφέρει να το μάθω; Αν έχεις πρόβλημα πάνε πέστο σ’ αυτόν που πρέπει. Και άσε με μένα να διαβάσω την εφημερίδα μου. Προσωπικώς, μ’ αφήνουν παγερά αδιάφορο τα γκομενοσυζυγικά προβλήματα των άλλων…
Αν το είπες και σε έγραψε, αντί να γκρινιάζεις στο άσχετο, προβληματίσου καλύτερα προσωπικώς γιατί δεν του κινείς το ενδιαφέρον ν’ ασχοληθεί μαζί σου την ώρα που είστε μαζί και ασχολείται με τον Τζωρτζεβιτς…
… που αναστήθηκε απ’ το κώμα.
Τι λέγαμε;
Κανόνας: Δεν μιλάς ποτέ όταν το εμ-σι είναι ανοιχτό και καταγράφει. Αφενός χαλάς τη λήψη, αφετέρου μαρτυράς τα φύλλα, άνευ λόγου και ουσίας.
Λογικά, θα έπρεπε να χτίσω μια ωραία ιστορία γύρω απ’ το βιντεάκι.
Όμως κάποια πράγματα απλά τα ζεις και δεν ζεις για να τα περιγράφεις.
Απορία.
Απ’ το ερώτημα που έθεσα εψες στη ράδιο [casbah], απάντηση δεν έχω πάρει ακόμα.
Ξαναρωτάω.
Αν χτυπήσεις έρωτα, πρέπει ν’ ακούς τις μ… ελωδίες του στυλ «λαστ κρίστμας άι γκεβ γιου μάι χάρτ» και «μπιουτιφουλ μαρία οφ μάι σόουλ»;
Και καλά να λένε το Χαρικλάκι, Μαρία. Αν το λένε Βαγγελίτσα, τι νόημα έχει να την κοιτάς στα μάτια και να της τραγουδάς « μπιουτιφουλ μαρία οφ μάι σόουλ»;
Εκτός κι αν την έχεις δει Μπαντέρας που, σ’ άλλη τραγούδαγε κι άλλη σκεφτόταν. [Νόμιζες ότι δεν έχω δει το έργο πονηρούλη, ε;].
Αν συμβαίνει το δεύτερο, να μας το πεις να έρθουμε με τα γιαούρτια. Καθότι τα νούμερα αυτού του είδους, πρέπει να γιαουρτώνονται πάραυτα. Για το Μπαντέρας εννοώ. Για το άλλο έχουμε ξαναπεί. Τα γκάζια, οι γκόμενες και τα φράγκα, ποτέ δεν είναι αρκετά… [άμα δεν θες να βγάλεις γκόμενα απ’ τα blogs μπορείς να γράφεις ότι θέλεις… χεχεχεχε…]
Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, το οποίο να τονίσω, πρακτικώς δεν υφίσταται, καθότι ο καθείς είναι ελεύθερος να πράττει όπως αυτός νομίζει. Εγώ έχω μια έμφυτη αποστροφή στο μελό και στα σορόπια. Λιγώνομαι απ’ την πολύ ζάχαρη και μου ‘ρχεται να ξεράσω.
Αυτό εδώ δεν είναι ερωτικό τραγούδι; Δεν αγαπάει αυτός; Λέει κάτι διαφορετικό απ’ τα επονομαζόμενα και «love songs»;
Μαλακίες έλεγε ο Πριγκιπας όταν έλεγε «εσύ ξέρεις στο κρεββάτι τι θα πει rock ‘n’ roll»;
Μαλακίες έλεγε. Ρωτάω κι εγώ, λες και δεν ξέρω την απάντηση.
Φέτος θα φορεθούν οι λιτές φόρμες για αέρινη απλότητα. Λέμε ναι στις ρίγες. [άσχετο]
Βάλε με μέσα.
Η ζωή ποτέ δεν ήταν ένας κήπος με τριαντάφυλλα.
Το έχω πει άπειρες φορές. Κάθε φορά, που τα πράγματα πάνε κατά διαόλου.
Εδώ τώρα δεν είναι ακριβώς κατά διαολού.
Είναι… πως να το πώ…
Σαν να φορέσεις τ’ αθλητικά σου είδη, για να παίξεις μπάλα και πριν μπεις στο γήπεδο, να σου πουν «άσε μεγάλε, έληξε το ματσάκι. Το κερδίσαμε εμείς.»
Καταλλαβαίνεις το δράμα; Όχι έπαιξες κι έχασες. Εδώ, ούτε να χάσεις δεν πρόλαβες, διάολε!
Ψάχνοντας στα φιλικά, το σωστό σύστημα που θα δώσει την νίκη, [κάτι σε 3-5-2 με ρόμβο], χάνεται το deadline για το κανονικό ματς.
Γάμα το σύστημα. Παίξε το ματς και ας το χάσεις ακόμα μια φορά. Αλλά παίξτο. Αν δεν παίξεις δεν πρόκειται να κερδίσεις ποτέ.
Εν τω μεταξύ «κάποιοι έκαναν καμπάνιες». [οι γνωστοί κύκλοι, των άγνωστων ΙΕΚ].
Ωραία δουλίτσα να βγαίνει [που λέμε εδώ στην γειτονιά].
Ειδήσεις
Οι ειδήσεις προέρχονται απ’ τις εφημερίδες και παρά το «ψεύτικο» της ημέρας, είναι πέρα για πέρα αληθινές.
Η πρώτη αφορά τα διόδια. Από 2.00 ευρώ, οι τιμές αυξάνονται και πηγαίνουν στα 2.80 – 2.90 ανάλογα με την περιοχή. Ο λόγος είναι ότι υπογράφηκαν συμβάσεις με κατασκευαστικές εταιρίες [εθνικό κεφάλαιο κατά τον αρμόδιο υπουργό] για την κατασκευή αυτοκινητόδρομων. Στους οποίους οι εταιρίες θα εκμεταλεύονται τα διόδια για 30 χρόνια.
Αλλά δεν χρειάζεται να περιμένουν να τους φτιάξουν πρώτα. Μπορούν να μαζεύουν ζεστό χρήμα από τώρα.
Είναι σαν να θέλω ν’ ανοίξω μια καφετέρια. Να μην έχω λεφτά να την ανοίξω. Βρίσκω το μέρος που θέλω να την ανοίξω και για να βρω λεφτά, όποιος περνάει απ’ το πεζοδρόμιο να μου δίνει 3 ευρώ που κάνει ο καφές. Όταν μαζέψω τα λεφτά, φτιάχνω και την καφετέρια και την δουλεύω.
Θα σου άρεσε να στο κάνω αυτό;
Στις [ο Θεός να τις κάνει] Εθνικές σ’ αρέσει;
Θα κάνεις τίποτα γι’ αυτό;
Άστα θ’ απαντήσω εγώ.
Επίσημα τίποτα. Στις αρχές θα πηγαίνεις απ’ την παλιά Εθνική, αργότερα θα βαρεθείς, θα σκεφτείς «έλα μωρέ τώρα για 80 λεπτά θα το κάνω θέμα;» και θα ξαναρχίσεις να πηγαίνεις απ’ τα διόδια.
Πρόσεξε τώρα την λεπτομέρια, που είναι πολύ χοντρή για να περνάει απαρατήρητη.
Μιλάμε για κινήματα των πολιτών με πρωτεύον το κίνημα των bloggers. Ωραία.
Τα club των αυτοκινήτων, π.χ. Peugeot Sport Club, VW club, Seat Club, Skoda Club, BMW Club και τα λοιπά και τα ρέστα, είναι επίσημοι σύλλογοι επικυρωμένοι απ’ το Πρωτοδικείο. Με νόμιμα εκλεγμένα προεδρία, αποδίδουν ισολογισμούς στην νομαρχία και όλα τα ωραία των συνδυκαλιστικών οργάνων.
Είδε κάποιος κανέναν, απ’ αυτούς να κάνει καμία κίνηση; Είναι αυτοί που έχουν έννομο συμφέρον και μπορούν να το διεκδικήσουν. Μια και μιλάμε για κινήματα των πολιτών στην Ελλάδα.
Στη Γερμανία κάποια κυβέρνηση θέλησε να εξομοιώσει τα τέλη κυκλοφορίας των μοτοσυκλετών με αυτά των αυτοκινήτων. Αμέσως μέσω των clubs οι Γερμανοί μοτοσυκλετιστές οργανώθηκαν και πάρκαραν τις μοτοσυκλέτες παράλληλα με το πεζοδρόμιο, αντί για κάθετα. Σ’ έναν μήνα αποσύρθηκε η απόφαση.
Κάποιοι τα καταφέρνουν γιατί είναι ευαισθητοποιημένοι.
Πάμε στη δεύτερη είδηση. Τα ολυμπιακά [τελείως] ακίνητα ήρθαν σε συμφωνία με όμιλο για την εκμετάλευση της μαρίνας του Αγ. Κοσμά. Υπενθυμίζω ότι μαρίνα, είναι εκεί που πάνε και αράζουν τα σκάφη οι κατσίφλωρες.
Μέχρι εδώ τίποτα μεμπτό. Αντί να γίνει ερείπιο όπως τα υπόλοιπα τσιμεντοαναθέματα, ας αξιοποιηθεί με κάποιο τρόπο.
Το πως θα την αξιοποιήσει έχει ενδιαφέρον. Θα φτιάξουν εμπορικό κέντρο τύπου TheMall.
Τι δουλειά έχει το εμπορικό κέντρο σε μια μαρίνα; Ειναι απαραίτητο για την λειτουργία της; Για να ψωνίζουν οι κατσίφλωρες νότικα και τίμπερλαντ πριν σαλπάρουν για Μύκονο;
Στο πόσα εμπορικά κέντρα χρειάζεται αυτή η πόλη δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ψάξιμο.
Το δείχνει η ουρά στο ταμείο του parking του κανονικού theMall, Δευτέρα βράδυ.
Όταν το επισήμανα στη μια φορά που πήγα, μου απάντησε νεαρό ζευγάρι, με παιδί, ευαισθητοποιημένο [υποτίθεται] με το περιβάλλον ότι πάνε το παιδί εκεί συνέχεια γιατί είναι κλειστός ο χώρος και δεν θα κρυώσει!!!
Ρε πούστη μου, όσο εσύ ο ίδιος αντιλαμβάνεσαι ως βόλτα του παιδιού σου, που νοιάζεσαι για το μέλλον του, την επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο και το μεγαλώνεις έτσι, μην απορείς γιατί και το τελευταίο κομμάτι πάρκου τσιμεντώνεται για να γίνει εμπορικό κέντρο. Μην απορείς αν γλιτώσεις το κρύωμα του παιδιού σου τώρα αλλά αργότερα το τρέχεις με κάθε λογής αναπνευστικά προβλήματα. Και προπάντων μην μου λες ότι είσαι ευαισθητοποιημένος με το περιβάλλον. Για σένα το περιβάλλον αρχίζει και τελειώνει στα τσιμέντα των εμπορικών κέντρων. Αυτό το τσιμεντένιο περιβάλλον στηρίζεις με έργα, αυτό θα έχεις.
Υπάρχουν όμως κι επιτυχημένα κινήματα πολιτών όπως έλεγε η τρίτη είδηση. Οδοιπορικό γνωστής εφημερίδας… προσέχουμε, εφημερίδας όχι τηλεόρασης… υποτίθεται ότι οι εφημερίδες είναι πιο σοβαρές. Οδοιπορικό στην «ελευθερωμένη» παραλία Ελληνικού.
Συμπέρασμα της αυτοψίας. Δεν υπάρχουν ξαπλώστες. Δεν υπάρχουν ομπρέλες. Τα ντουζ δεν λειτουργούν. Το παρατήριο του ναυαγοσώστη έχει πέσει απ’ τους ανέμοι.
Αυτός που τα έγραψε αυτά, το ημερολόγιο το κοίταξε; Είδε πόσο έχει ο μήνας σήμερα που δημοσιεύτηκε το άρθρο; Γιατί αν το είδε, να μας πει και έναν λόγο τι χρειάζεται μια παραλία γεμάτη ξαπλώστες και ομπρέλες χειμωνιάτικα. Υπάρχει περίπτωση να γεμίσει κόσμο αυτή τη στιγμή και δεν γεμίζει επειδή δεν έχει ξαπλώστες και ντουζ;
Και στο κάτω – κάτω όλη η ιστορία πέρσυ, δεν έγινε να γίνει η παραλία ελεύθερη για το κοινό;
Ποιος ο λόγος τότε να ξαναγυρίσει στο προηγούμενο καθεστώς;
Όλοι αυτοί εκεί κάτω, έκαναν τόση μανούρα πέρσυ, όταν λένε ελεύθερη παραλία, τι εννοούν; Μια πλήρως οργανωμένη παραλία που απλά δεν θα πληρώνουν τίποτα; Δηλαδή δεν έχουμε πρόβλημα με τις ξαπλώστες και τις ομπρέλες, με το να τις πληρώνουμε έχουμε.
Όπως το σκέφτομαι, κακώς ο Δήμος δεν έχει βάλει ομπρέλες και ξαπλώστρες ακόμα. Πρέπει να πιέσουμε όλοι να βάλει. Φυσικά δωρεάν. Και μια εξέδρα, για να πηγαίνουμε το καλοκαίρι να χαζεύουμε τους νεοέλληνες να πλακώνονται για μια ξαπλώστρα. Γιατί έτσι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Τζάπα κωμωδία. Λίγο το ‘χεις;
Blues & Bikes 