Συμμετρική απειλή
Η Αστυνομία και το κράτος [γιατί είναι σαν την κοκακόλα ένα πράμα, πάει με όλα] πρέπει να θα μας προστατεύσουν απ’ τους κουκουλοφόρους [γνωστούς – άγνωστους, αντιεξουσιαστές, όπως θές πες τους, λίγο μ’ ενδιαφέρει] που καίνε και σπάνε τα πάντα στο πέρασμά τους.
Είναι μια λύση που την ζητούν πολλοί και την αναπαράγουν κατά κόρον τα αιμοσταγή μέσα μαζικής αποβλάκωσης.
Από την αστυνομία ποιος θα μας προστατεύσει;
Και δεν είναι μόνο η φωτογραφία του Associated Press.
Γίνεται η κηδεία του πιτσιρικά. Όλοι μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα μαζευτεί πολύ κόσμος. Κυρίως “νοικοκυραίοι” όπως θα έλεγε και ο Βύρωνας. Και έτσι έγινε.
Και ξαφνικά πλακώνουν τα ΜΑΤ. Και κάποιο “καλόπαιδο” βγάζει το κουμπούρι και αρχίζει τις κουμπουριές.
Το καταλαβαίνεις;
Στην κηδεία ενός παιδιού που δολοφονήθηκε από αστυνομικό, ένας Ζητάς πυροβολεί στον αέρα για να φοβήσει τον κόσμο και να διαλυθεί.
Ο χοντρός που παριστάνει τον πρωθυπουργό είπε “όποιος συντηρεί και αναπαράγει τη βία είναι εχθρός της Δημοκρατίας”.
Τον ξέρουμε τον εχθρό της Δημοκρατίας. Τον βλέπουμε γύρω μας, στις οθόνες, στα έντυπα. Ενοίωτε τον ακούμε στην τηλεόραση να βγάζει διαγγέλματα.
Είναι η κυβέρνηση και η αστυνομία της. Το βιώνουμε χρόνια τώρα.
Μπορεί να μας ενημερώσει κάποιος τι μπορούμε να κάνουμε ως νοικοκυραίοι και απλοί πολίτες για να πολεμήσουμε αυτόν τον εχθρό της Δημοκρατίας;
Η Δημοκρατία μας δεν έχει διλήματα, λένε.
Εκλογές είπες; Ποιες εκλογές; Αυτές με τη σημαδεμένη τράπουλα;
Αυτές που σου λένε έχεις 2 δυνατότητες να ψηφήσεις. Εμάς και εμάς. Και αν δεν μας ψηφήσεις, εμείς πάλι θα βγούμε, γιατί εμείς ορίζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού.
Αυτή η Δημοκρατία τους είναι που καίγεται 4 μέρες τώρα.
Προφανώς κανείς δεν την θέλει.
Γι’ αυτό και κανείς δεν αντιδρά στις φωτιές.
Μπαχαλάκηδες τους είπαν
Θα μπορούσα να βάλω το “sweet sixteen”. Θα παίξει πολύ αυτές τις μέρες. Ή το “My sweet little angel” που είναι του συνονώματου κι αυτό.
Τι σημασία έχει; Ότι έγινε, έγινε αδερφέ. Ο πιτσιρικάς δεν ξαναγυρνάει πίσω. Σου ακούγεται σκληρό αλλά έτσι είναι.
Τώρα τι κάνουμε.
Να βγούμε στους δρόμους. Μαζί σου.
Όμως.
Όταν βλέπεις 5 διμοιρίες ΜΑΤ να έχουν συλλάβει έναν 15χρονο με την γκομενίτσα του, να τον έχουν δέσει με χειροπέδες και τον πατάνε κάτω, ένω τρεις μπάτσοι έχουν στριμώξει την πιτσιρίκα με τις ασπίδες στην γωννία και από πάνω 100 άνθρωποι τους κράζουν να μην τον χτυπάνε και αυτοί συνεχίζουν… ε, ρε μάγκα την αρπάζεις την πέτρα και την μολότωφ… και γίνεσαι ίδιος μ’ αυτούς.
Αυτό είναι που θες? Να γίνεις κι εσύ ένας ακόμα καριόλης?
Εδώ θα σου βάλω Οdetta. Που έγινε χαμός στην μπλογκόσφαιρα που πέθανε… Άκου το τραγούδι και σκέψου.
Ψάξε να βρεις ποιος είναι αυτός ο Jim Crow.
Πριν από πολλά χρόνια και εν μέσω τουριστικών οδηγιών του στέιτ ντιπάρτμεντ, είχε γίνει μια καμπάνια δισεκατομυρίων που το βασικό μύνημα ήταν ότι ” το μόνο που μπορεί να σε ενοχλήσει στην Ελλάδα έιναι ένας κόκορας το ξημέρωμα”.
Θυμίσου πότε νοιώθεις ότι κινδυνεύεις, όταν περπατάς σ’ αυτή την πόλη.
Όσο κι αν λατρεύω τα αυτοκίνητα, άλλο τόσο μ’ αρέσει να περπατάω. Για την ακρίβεια πιστεύω ότι στις πόλεις περπατάς [ή ποδηλατείς] και στα βουνά και τις πίστες λιώνεις τα αυτοκίνητα.
Και όσο περπατάω σ’ αυτήν την πόλη έναν φόβο έχω μόνο.
Μην μου την πέσουν οι μπάτσοι, που περπατάω, έχω μακρυά μαλλιά και μούσια…
Ούτε τους μαύρους φοβάμαι, ούτε τους Αλβανούς ούτε τους Κινέζους. Έτσι κι αλλοιώς ζω δίπλα τους, αν ήταν να μου κάνουν κακό θα μου το είχαν κάνει τόσα χρόνια.
Εδώ κολλάει η Odetta και ο Jim Crow.
Εγώ ένα πράγμα προτείνω ως λύση.
Ούτε ελβετικό σουγιά να μην μπορούν να έχουν. Ούτε MΑΤ, ούτε γκλομπ, ούτε μάσκες. ούτε ασπίδες. Τίποτα. Όπως είναι οι Bobbies στην M. Βρετανία. Ένα καπέλο και μια σφυρίχτρα.
Και θα υπάρχει μια ομάδα οπλισμένη, like EKAM, για τα δύσκολα περιστατικά.
Αλλοιώς όπως είπε και ένας τύπος, “αν ήμουν εκεί κοντά στο γεγονός και είχα όπλο δεν έπρεπε να πυροβολήσω τον αστυνομικό σαν νόμιμη αυτοάμυνα”?
Το έπιασες;
Σου κλείνω πονηρά το μάτι.
Προχτές ήταν ο πιτσιρικάς.
Αύριο θα είσαι εσύ ή το παιδί σου γιατί τα καινούρια σινιέ παπούτσια που [του] αγόρασες με 15 άτοκες και καμαρώνεις… τους θύμιζαν κάτι…
EDIT: Όσο βλέπω στο βίντεο, τους τύπους της Κουκλουξκλάν με τις λευκές κουκούλες, τόσο μου θυμίζουν τα ΜΑΤ…
Blues & Bikes 