Επιτυχίες.
Ένα από τα hits του καλοκαιριού ήταν και το γνωστό τραγουδάκι των Locomondo
Πάει μια κοπέλα στο «κατάστημα» να ενημερωθεί περί του άσματος.
Διάλογος:
– Τι είναι αυτό το τραγούδι;
– Locomondo
– Και πως λέγεται;
– Πίνω μπάφους και παίζω pro
– Τι πίνω;
Κι εγώ δεν έχω κάνει ποτέ μπάφο στη ζωή μου αλλά ξέρω τι είναι αυτό το πράγμα. Φυσικά το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σ’ ένα άλλο γεγονός που διάβασα στην Ελευθεροτυπία για μια επιχείρηση «Αρετή» του Ραταπλάν όπου 40 πραίτωρες την έπεσαν σε μια παραλία στην Ανάφη στο πλαίσιο καταπολέμησης [?] των ναρκωτικών. Υπάρχει και η κλασσική ευχαριστήρια επιστολή προς στα σώματα ασφαλείας στο indymedia
Δεν ξέρω πόσο μεγάλη ποσότητα είναι τα 9 γραμμάρια, αλλά αν κρίνω από τα «μέτρα» της καπνοβιομηχανίας για τα στριφτά τσιγάρα, είναι καμιά 10 τσιγαριλίκια. Προσωπικά μου φαίνεται πολύ μικρή ποσότητα, για να κινήθει ολόκληρος κατασταλτικός μηχανισμός από στεριά και θάλασσα.
Τη στιγμή που ο αρχηγός ενός κόμματος εξουσίας κι ενδεχομένως ο αυριανός πρωθυπουργός τάσεται υπέρ της αποποινικοποίησης της ινδικής κάνναβης, η κυβέρνηση απαντάει μ’ αυτό τον τρόπο, στο θέμα.
Στους μεγαλύτερους δεν είναι άγνωστα τέτοια γεγονότα. Μάλλον συνηθισμένα θα τα έλεγα. Αλλά πριν από 15 χρόνια. Όχι τώρα. Τώρα κοντεύαμε να τα ξεχάσουμε και να πιστέψουμε ότι έχουμε κάνει βήματα μπροστά ως κοινωνία και ως κράτος εν γένει.
Πιθανόν όμως να είναι κι ένα μάθημα για τους νεώτερους να καταλλάβουν τι θα πει Δεξιά και τι εννοεί όταν επαγγέλεται «μεταρυθμίσεις».
Την στιγμή που κυκλοφορούν ελεύθεροι κάθε λογής «κουμπάροι» και «δικά μας παιδιά»…
Καλές Γιορτές.
Τελευταίος καφές πριν την κατηφόρα της επιστροφής.
Πάει και αυτό… Διακοπές τέλος.
Μια παλιά θεωρία, έλεγε ότι κάτι να γυρίσεις απ’ τις διακοπές, κάτι να τυπώσεις τις φωτογραφίες, κάτι να τα χαλάσεις με την γκόμενα που τα έφτιαξες στις Κυκλάδες, έφτασαν τα Χριστούγεννα.
Θα μου πεις βέβαια τώρα με τις ψηφιακές μηχανές δεν τυπώνεις φωτογραφίες, απλά τις βλέπεις εκείνη τη στιγμή που τις τραβάς στην οθονίτσα. Είναι η χαρακτηριστική κίνηση όλων. Κλικ στο «auto» και μετά αμέσως να δουν τι τράβηξαν.
Και με τις γκόμενες κάτι τρέχει, έγραφε το Μίτρο του Πετροκωστόπουλου. Την πέφτουν για σεχ αλλά στο βάθος τους μυαλού τους έχουν το σεχ να εξελιχθεί σε σχέση. Και τρώνε και πολλές χυλόπιτες πλέον. Και όποιος τους ρίξει χυλόπιτα το κάνει γιατί έχει μικρό πουλί, έβγαζε ως συμπέρασμα το συμπαθές περιοδικό. Δηλαδή όχι ακριβώς το περιοδικό, η έρευνα που έγινε για λογαριασμό του περιοδικού.
Κανονικά τέτοια εποχή δεν θα έπρεπε να διαβάζουμε τέτοιες έρευνες, αλλά έρευνες για τις τάσεις του εκλογικού σώματος. Γιατί ο χοντρός είχε την ιδέα να κυρήξει πρόωρες εκλογές.
Ο ύψιστος εθνικός λόγος δεν ήταν ο σωστός αλλά δεν πειράζει. Φτάνει που τις κύρηξε. Όπως έλεγα και σε ένα φίλο… «Πότε θέλετε να χάσετε τις εκλογές; Τώρα με τις φωτιές ή το Μάρτη με τις πλημύρες»;
Και ως δια μαγείας την ημέρα που τις κύρηξε, καιγόταν ότι είχε απομείνει από δάσος στην Πεντέλη.
Στην πιάτσα κυκλοφορεί ότι θα ξανακερδίσει και θα προχωρήσει στις μεταρυθμίσεις που δεν μπόρεσε να κάνει σε 3.5 χρόνια. Ποια είναι η πιάτσα θα μου πεις. Κάτι μικρομεσαία στελέχη του ιδιωτικού τομέα που τους έβαλε στον χάρτη ο αείμνηστος και τους καθιέρωσε ο κ. Καθηγητής με τον εκσυγχρονισμό.
Οι οποίοι μόλις τους έρθουν οι πρώτες δόσεις της κάρτας τον Σεπτέμβρη από τα έξοδα των διακοπών θ’ αναθεωρήσουν περί νέας διακυβέρνησης. Και θα θυμηθούν ότι το μόνο που έκανε η Νέα Διακυβέρνηση τριάμισι χρόνια είναι εγκαίνια έργων των προηγούμενων και σκάνδαλα…
Και καμμένη γη.
Κυριολεκτικά.
Blues & Bikes 