Από Δευτέρα δίαιτα
Η κλασσική φράση που συνοδεύει τις ευχές. Μετά το καλή χρονιά, με υγεία και ευτυχία, χωρίς να μπει κόμμα και στην ίδια ανάσα, αρχίζει το ποίημα. Πω, πω πόσο έφαγα στις διακοπές, ξεκινάω δίαιτα.
Το ενοχικό σύνδρομο του «πέρασα οικογενειακά». Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να περάσεις τις γιορτές οικογενειακά με την θεία Κούλα [τυχαίο το όνομα, δεν έχω Θεία Κούλα…]. Μια χαρά το βρίσκω, στα έχουν όλα έτοιμα, τρως του σκασμού, μετά δεν έχεις άγχος να μαζέψεις τραπέζια, να πλύνεις πιάτα και τα λοιπά και τα ρέστα… Άσε που στο τέλος σε καταευχαριστούν που πήγες…
Βέβαια αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα προστάγματα των lifestyle περιοδικών, που πρέπει ν’ ακούμε κλασσική jazz, να πίνουμε λευκό κρασί, να τρώμε χοιρινό με δαμάσκηνα και να έχουμε πρόσκληση στα πιο in party της σεζόν!!!
Και στις δύο περιπτώσεις η κατάληξη είναι η ίδια. Στην μπάρα κάποιου νυχτερινού κέντρου διασκεδάσεως, φροντίζοντας με προσύλωση το χανκόβερ της επόμενης ημέρας.
Ναι, καλά το καταλάβατε, περνάω την Rory φάση μου, ο Άη Βασίλης μέσα στην κάλτσα άφησε εντέχνως κι ένα DVD με τις εμφανίσεις του Rory στο φεστιβάλ του Montreux… φοβερό!!!
Φέτος μετά τις ευχές προστέθηκε και η φράση «που πήγες;» Μόλις φτάνουν οι γιορτές μας διώχνει το σπίτι μας και πρέπει οποσδήποτε να γίνουμε αναχωρητές. Λες και δεν υπάρχουν άλλα Σαββατοκύριακα για να χαρούμε την Ελληνική επαρχία χωρίς τις ορδές των Οστρογότθων με τα SUV και το ύφος “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”… Ο μαλάκας που γράφει “Σούλα σ’ αγαπάω Τάκης”, με μαρκαδόρο στις τουαλέτες του Ψυρρή… σου φέρνει μια ρομάντζα το κατούρημα ε; [φοβερή απάντηση, την διάβασα στην Ελευθεροτυπία].
Τα γκαρντάσια πάνω στην Θεσσαλονίκη το έπιασαν το νόημα και το έκαναν Χριστουγεννιάτικο εορταστικό πρόγραμμα στην ΕΤ3. Μαγεριό, με το κλασσικό ψυγείο – βιτρίνα, με τις κοκακόλες και τις μπύρες σαν φόντο, μπουζουκια ρεμπέτικα, κρασιά και μεζέ… Λίγο που είδα, έπαιζαν αυτό το τραγούδι και μου κόλλησε:
Πέσαν τα μάνταλα βαριά και σκοτεινιάσαν τα κελιά όπως λέει και ο Μπαχ του Ελληνικού τραγουδιού, Τσιτσάνης. Γι’ αυτούς που έχουν μια άρνηση στις γιορτές. Που δεν θέλουν να δουν άνθρωπο. Ούτε να πάνε στο οικογενειακό τραπέζι, ούτε στο in party… Είναι αυτοί που θέλουν να ζήσουν την Μεγάλη Καψούρα, αλλά δεν κάνουν τίποτα προς την κατεύθυνση αυτή…
Πρέπει να βγεις απ’ το ράτζο σου για να δεις λουλούδια λένε οι Ινδιάνοι…
Ας είναι το 2007 σαν χρονιά, η χαρά της γιορτής. Όχι άλλη μιζέρια και ανούσια «πρέπει»…
Blues & Bikes 